Εκλογές 17ης Ιουνίου 2012. Υπάρχει άραγε σωτηρία;;;

 Γράφει ο Γιώργος Γεωργιάδης*

Παραμονές εκλογών και πάλι. Ο προβληματισμός των σκεπτόμενων Ελλήνων στο αποκορύφωμα. Αυτή τη φορά, τα πράγματα και οι καταστάσεις είναι λίγο διαφορετικές από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Θεωρώ ότι αυτή τη φορά, έχει περιοριστεί ο κομματισμός και η στείρα απόρριψη των θέσεων του αντιπάλου, στο μυαλό του εκλογικού σώματος.
Θεωρώ επίσης ότι η πλειοψηφία του κόσμου, έπαψε να διακατέχεται από τον θυμό και την οργή που είχε πριν της εκλογές της 6ης Μαίου.
Η εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, πιστεύω ότι θα χαρακτηρίζεται από έκφραση φόβου, απογοήτευσης και αναζήτησης ελπίδας.Χωρίς όμως ακόμα και σήμερα να βάζουμε το δάχτυλο «επί των τύπο των ήλων».
Με κύρια ευθύνη των πολιτικών μας ηγετών, δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με το πραγματικό μας πρόβλημα, και πώς αυτό μπορεί να επιλυθεί. Δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με τον τελείως λανθασμένο τρόπο που λειτουργεί το Ελληνικό δημόσιο, δεν ασχοληθήκαμε με τις ριζικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε αυτό, ώστε να πάψει να είναι ο εχθρός κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας.
Περιοριστήκαμε στο να κρίνουμε αν είναι πιο σωστοί οι Μνημονιακοί ή οι Αντιμνημονιακοί.
Λες και αν το δημόσιο σύστημά μας, λειτουργούσε σωστά, θα χρειαζόμασταν μνημόνιο… Λες και το πρόβλημα αυτής της χώρας, ξεκίνησε στα καλά καθούμενα το 2010, με το μνημόνιο…
Κανένας πολιτικός αρχηγός, δεν αναγνώρισε μέχρι σήμερα, το αδιαμφισβήτητο γεγονός της σαπίλας και του αναχρονιστικού πνεύματος που διακατέχει το Ελληνικό Δημόσιο.
Είναι πολύ πιο εύκολο για όλους, να ασχολούμαστε με τους κακούς Ευρωπαίους και όχι με τα δικά μας παθογενή προβλήματα, μιας και η ενασχόληση με τα δεύτερα, απαιτεί πραγματική δουλειά. Είναι πολύ πιο εύκολο, να γεμίζουμε το λαό με φόβο για το αύριο ή με ψεύτικες ελπίδες, από το να εργαστούμε για την διόρθωση των δικών μας λαθών.
Αυτή η τακτική όμως των πολιτικών μας, μήπως τελικά είναι καθοδηγούμενη από τον ίδιο το λαό μας; Μήπως τελικά ακόμα και σήμερα, δεν είμαστε ικανοί σαν λαός, να απαιτήσουμε να ακούσουμε τη σκληρή αλήθεια, και με βάση αυτή, να πορευτούμε σε έναν άλλο δρόμο, κουραστικό μεν, αλλά σίγουρα δημιουργικό; Μήπως τελικά, ακόμα και σήμερα απαιτούμε από τους πολιτικούς μας να μας χαιδεύουν τα αυτιά;
Σύμφωνα με τα ακούσματα που έχω μέχρι σήμερα, πιστεύω ότι η ψήφος του Ελληνικού λαού στις επερχόμενες εκλογές θα καθοδηγηθεί σε μεγάλο βαθμό, από το φόβο της άμεσης επιβίωσης χωρίς ούτε μια κλεφτή ματιά στο μέλλον, ή από την πίστη ότι ως δια μαγείας, όλα θα γυρίσουν στο 2009, και μάλιστα με τακτικές που έχουν αποτύχει παγκοσμίως.
Σύγκρουση δύο σκεπτικών, που στην καλύτερη των περιπτώσεων, δεν μπορούν να φέρουν κανένα υγιές αποτέλεσμα για το μέλλον.
Θεωρώ ότι ασχέτως του εκλογικού αποτελέσματος, τα πράγματα για τη χώρα μας, δεν θα εξελιχθούν καλά. Κι αυτό γιατί, ακόμα και μέχρι σήμερα, δεν θέλει κανείς να ασχοληθεί, με τα πραγματικά μας λάθη και προβλήματα.
Δεν θέλουμε ή δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι σαν λαός, να μπούμε στο καθαρτήριο μας, και μετά να προχωρήσουμε απαλλαγμένοι από τα πάθη και τις απαρχαιωμένες τακτικές μας, προς το μέλλον. Με δουλειά, και χωρίς αγκυλώσεις στο προσωπικό μας συμφέρον.
Μακάρι να κάνω λάθος………….

                                            * Γιώργος Γεωργιάδης
                                         Πτυχ. Πολιτικός Μηχανικός Τ.Ε.
                                                 Πρόεδρος Ε.Κ.Κ.Α.