Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά

Γράφει η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά 

Τα πιδγιά παίζαν!Σήμια μον΄δγιαβάζ!
Άλλα χόονια ,σαν-ι παγαίναμ’ να παίξουμ’ δεν-ι μιτακλώθαμ’ κι λάλει η μάνα μας :Κουσταντήηηηηηηηηη!Ντιπ η Κουσταντής, κι ν’άκγι έκανι ντου κφο κι γένταν ικείν’ θηρίου ! Κι τάαβα μνια κλαδούα κι πάγινι όπ ακούγνταν λαλιές κι σα ντουν έπγιανι ντουν
έκανι μάβουου ,στου ξύλου.
Μνια μία σκώθκι απ’ ντ’ αυγή η Κουσταντής να πάει να παίξ’.Η μάνα τ’ντου λέει:κάμ’ αργήησ’ κι μι κάνς κι κατβώ σιακάτ’, έεκ αα σι τλουμνιάσου.
Αα,οχ ,σι κουμμάτ’ αα μπουδίσου να μη λαλείς κι αα σ’ακούει πάλι η θγια μ’ η Κσή κι αα λέει όπους ντ’ άλλ’ βουλά:ε του παλιόπιδου ντ’ έσκασι ντ μάνα τ’.
Άιντι πάνι ντου γείπι,να φουκααλίσου κιόλα ,γιατί σαν-ι γείσι έδγιου κλιέσι γούλου μέσ’ στα πουδάργια μ’ κι δε κάνου κάντιμπουτα.
Πήγει ικιός κι βήηκι ντου Γιώρ’ να τώει.
Έλα να φας Κουσταντή.
-Τι ένι βρε έευτου απ’ τώως;
-Τγανίτις αλπανάβατ’,δε σι κάν’ καμνιά βουλά η μάνα σ΄;
-Ιμένα η μάνα μ’ μι βάζ’ μον’ φλασκών’μι παξμάδ΄κι λιες πατ-τές.
Αγάλια-αγάλια έκατσι στου τραπέζ’ άπλουσι του χέρτ’ πήι γιένα τγανίτ’ ντου βούτξι σ’ ντου ζάχαρ’ κι ντουν έφαγι.Σα να γ’ήθιλι κι άλλου μου ντάαπκι να πάρ’.Σκούπσι του χερ τ’στου μισάλ’ κι τααβήχκι .
Σαν έφαγι κι η Γιώρς ,πάμι να παίξουμ’ αμάδις ντου γείπι.Πήγαν όξου σιάακ’, γ’ήρταν κι κανέ να δυο άλλα, κι πήαν μνια κίινα απ’ τα γάλατα κι παίζαν.Γύστια πήγαν πγιο σιακάτ’ να παίξ’ μπάλα, μου τσι λάλσι η θγια μας η Μαργιώ να τσι βάλ’ τα ούχα τ’μπάρμπα Θανάσ’ .Τα σήκουνι έεκειν’ντ ούα κι σκέφκι να τα δγει φουημένα σι κανέ πιδί.Πήγι η Γιωρς ,μου κάνταν έεκ’ κ’η γι Αμιρικάνους κι γήθιλι να τσι φουτουγραφίσ’.Σαν-ι γείδαν ντ’ μηχανή θέλαν να τα βαλ’ κ’οι γι’ άλλ’ να φουτουγραφστούν κι πήασι η γι ώρα.Βάλι μι ντου νου σ’ απ’ κάτ’ ως παν τσιρβούλια καλτσούνια ,σώβαακου,βάακα,φανέλα,πκάμσου ,αμπά ,φέσ’ .
Λάλει η μάνα τ’ ντου Κουσταντή ,ντιπ ικιός!
Καμνιά βουλά κατήφκι μι ντη κλαδούα, μουου ντη πγιάσαν τα γέλια σαν-ι γείδι ντου παίδου μι του βαακί κι του φέσ’ κι πήει ντου θμό τς πίσου.
Σήμια ,λέει η Κουσταντής απ’ βλέπ’ ντ’ φουτουγραφία :ε,καμέν’ μάνα, πού να γείσι να δγεις τα πιδγιά μ’ μι τα φρουντιστήρια ,παλαβουθήκαν κι αντί να δέρνου όπους μ’έδιρνις μπουλεί κι να τσι μάσου σα πω πααπανίσις κβέντις.Ααχ’ μάνα, πώς αλλάξαν οι κιοί !Πού πήγαν τα πιγνίδγια,η γι ανιμιλιά,του όξου.Σα μι βλεπς απ’ αψλά δγιε τι τααβώ .Ιγώ κι η κυρά μ’ καθόμαστι κι δε βγάζουμ’ τσμουδγιά γιατί δγιαβάζ’ τα πιδγιάαα!Γούλα τα χόονια!