Κάτω από το φάρο, Σαββατόβραδο. Μια ομάδα νέα παιδιά, με κέφι και κοντομάνικα μπλουζάκια, διατρέχουν με τα skateboards τους τον μικρό για τις δεξιοτεχνίες τους χώρο κάτω από το φάρο, μπροστά στα μάτια της Δόμνας και του Αντώνη Βιζβίζη, που αγαπούσαν τα παιδιά και είχαν πολλά παιδιά.
Και μεις, οι περαστικοί, χαιρόμαστε τα νιάτα τους και την επιλογή τους να βρίσκονται στον καθαρό αέρα, κι όχι στην άρρωστη ατμόσφαιρα των Internet cafe. Τους ρωτήσαμε αν τους φτάνει ο χώρος και μας απάντησαν πως σίγουρα ΟΧΙ και ότι πολλοί τους διώχνουν και από εκεί. Θα ήθελαν μια πιο φιλόξενη γωνιά στην πόλη μας, με τελευταία τους επλίδα το πάρκο του Παρμενίωνα και το χώρο του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου.
Φεύγοντας αναρωτιόμαστε γιατί η πόλη να μην είναι πιο φιλόξενη σε τέτοιες δράσεις; Γιατί ποτέ κανείς να μην σκέφτεται να δώσει χώρο στη νεολαία, που έχει ανάγκη ζωτικού χώρου και μάλιστα ανάγκη για δράση και κίνηση.
Γιατί ο Δήμαρχος δεν περπατά ποτέ πεζός να νιώσει ποιο είναι το πρόσωπο της πόλης που διαχειρίζεται χωρίς να την ζει, να νιώθει τους ρυθμούς της;
Να πεδίο ανάπτυξης του προφίλ της πόλης μας: να γίνουν γωνιές για κίνηση της νεολαίας μας, ιδιαίτερα τώρα, που όλη η κοινωνία μαστίζεται από την κρίση, η πόλη θα πρέπει να αλλάξει, να γίνει φιλόξενη για τους πολίτες της: χώροι δράσεων για τους νέους, χώροι αναψυχής και ανάπαυσης για τους ηλικιωμένους.
Μας ακούει κανείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου