Εκλογές 2012: Μια πρώτη ανάλυση

Οι μόνοι που πιθανόν να ξαφνιάστηκαν με τα εκλογικά αποτελέσματα είναι πιθανόν οι αρχηγοί των δυο μεγάλων κομμάτων.

 Εμείς οι απλοί ψηφοφόροι, που κάποτε πιστέψαμε τα μεγάλα κόμματα, που χαλάσαμε προσωπικές σχέσεις εισερχόμενοι σε πολώσεις φοβερές, ακριβώς γιατί κάποτε πιστέψαμε άλλοι στην «αλλαγή», άλλοι στην «επανίδρυση του κράτους» και πάντως στο όραμα για το καλό της χώρας μας, είχαμε προ πολλού καταλάβει ότι αυτά ήταν όλα παρελθόν. Ξαφνιαζόμασταν όμως δυσάρεστα όταν ακούγαμε τους αρχηγούς των πρώην –πλέον- μεγάλων κομμάτων, να μιλούν ως την τελευταία στιγμή της προεκλογικής περιόδου, με τα ίδια λόγια και επιχειρήματα, που μας έφερναν πια αλλεργία. Οι φράσεις του «εμείς και εσείς», «εσείς περισσότερο, εμείς καλύτεροι» κλπ και απόψεις του τύπου «δεν φταίμε γιατί παραλάβαμε τόσα … από τους άλλους», μας έκαναν να πιστεύουμε με βεβαιότητα πλέον, ότι και τα παιδιά μας ακόμη δεν θα μπορούσαμε να πείσουμε να τους ψηφίσουν. Από την άλλη μεριά, ένα φρέσκο πρόσωπο και κυρίως ένας φρέσκος, απρόβλεπτος και πολιτισμένος λόγος, ο κ.Τσίπρας, συγκέντρωνε γύρω του τη νεολαία, καθώς μιλούσε με αέρα, με ετοιμότητα, με ευφυή συνθήματα, με αμεσότητα, με ροή λόγου που μαρτυρούσε σκέψη καθαρή, χωρίς τις αγκυλώσεις του διαρκούς αυτοπροσδιορισμού δια του ετεροπροσδιορισμού. Από την εποχή που το ΠΑΣΟΚ υιοθετούσε πάγιες δεξιές θέσεις και μεταφέρθηκε ιδεολογικά στη φιλελεύθερη λογική και προσέγγιση, αυτός ο διαρκής και παράλληλος αυτό- ετερο προσδιορισμός μπλόκαρε την σκέψη και το λόγο τους. Η εικόνα της παρακμής τους ήταν πασιφανής. Η χώρα «έπιασε φωτιά», η ζωή μας «έπιασε φωτιά» και αυτοί μιλούσαν σαν να βρισκόμασταν σε ώρα μηδέν, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα. Αυτή την ιεροσυλία έπρεπε να την πληρώσουν και ενώ εμείς, οι απλοί ψηφοφόροι των μεγάλων κομμάτων, που κάποτε πιστέψαμε άλλοι στην «αλλαγή» και άλλοι στην «επανίδρυση», ξανασμίξαμε με αγωνία στα καφενεία μας και δώσαμε τα χέρια, για να μειώσουμε τον πανικό μας διαπιστώνοντας ότι αυτοί που κάποτε πιστέψαμε με πάθος, δεν είχαν βάλει μυαλό. Άραγε έστω και τώρα θα ειπωθούν εκείνα τα λόγια της αυτοκριτικής, που θα έρθουν να πέσουν λυτρωτικά στο νου και τις καρδιές μας, δείχνοντας ότι επιτέλους κατάλαβαν; Το παρελθόν τους, μακρινό και κοντινό, δεν το εγγυάται και αν γίνει, θα είναι ανατροπή.