Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά (Στη μνήμη του βιολιστή μας, Κυριάκου Στεργίου)

Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Γιένας-γιένας απουγύιιζουμ!
Έ,μωρ’, χάθκι η Κάκους το’μαθις για, έδια σι του λέγου ιγώ;
-Πγιος Κάκους ;
-Η γι ουργανουπαίχτς ,η βγιουλατζής!
-Η Στιργίου ;
-Ναι γεια σ’, έεκιους!-Έ,μωρ’ η καμένους ,ιγώ να σι πω ντ’ αλήθγεια κανένα δγιο μέις ντου γ’είχα σ’ντου νου μ’, να γήνταν απ’ θέλα χαθεί ; Θιός σχουρέσ’ντουν ,άμα πεις κι δεν ι τάαβξι δουξαργιά!
-Μνια βουλά βάλαν στοίχμα οι γι’ άντιοι πόσου μαθέμ’ θέλα παίζ’,κι σαν –ι ,λαλήσαν οι πιτνοί γείπι ικιός ,άιντι να πάμι να γίουμ’ κουμμάτ’ να σιάσ’ η πνακίδα μας!
-Ναι-ναι οι πγιο νοί κουάζνταν ,απουδίναν ,ικιός ντιπ!Κι σα θέλ’ παίξ μου όπ’ γήνταν ,τι ταξίδγια ,ντου σιργιάνσι αλήθγεια ντου πλατανίσιου παντού.
-Αα ,μον’ντου πλατανίσιου.Μια βουλά έπιζι ντου κιαχαγιά κι γείχαν σκουθεί ντόπγ’κι ξέν’ κι δεν-ι χουούσαν .Έεκ’ απ’ πδούσαν η γιένας απάν’ σ’ ντουν άλλου ,γνέφτ’ η Κάκους του λαγούτου κι του γύισαν στου γιαρ’-γιαρ’.Απουμείναν απάν μον’ έντικα,τσι μέτιισα γιατί οι γι άλλ’ δε του ξίαν’ κι κάτσαν.Τς έντικα όμους ,τς έκανι τς καμέν’, σκούν’.Βρε ιδώ να νταμαντήσ’ η Κάκους, ικ-κκνά να νταματήσ’ , τς έσκασι.Να ντουν έβλιπις του σμουγέλιου τ’ !
-Πάντους γήνταν μάστουρς.
-Σα ντου μπαμπά τ’,ντου θμάσι ντου Γιώρ’;
-Μπαα,θαείς ντου φέρνου κουμμάτ’ μου δε ντου θμούμι καλά.
-Κιο ντουν έχ’ στα ιντιρνέτγια τ’ φουτουγραφία τ’,μι ντη δείξαν μνια βουλά τα πιδγιά .Μι γείπαν κιόλα, έλα μου, να δγεις γιένα θηργιό μι ντ’ βάακα !Σαν-ι ζύγουσα αα, η Γιώρς ένι τσι γείπα τ’ Κάκου η μπαμπάς, έπιζι για, δγιουλί κι ντουν αφήκει ντ ‘ τέχην’τ’.
-Αυτός όμους πήγει στου Διντάατς κι απ’ ό,τ’ λεν έμαθι κι σι πιδγιά να παίζ’ κι αα ντου σχουρνούν.
-Θιός σχουρέσ’ ντουν ,ντου καμένου,όπουντι ακούμι δγιουλί ,όπουντι χάαζ’ δουξάρ’ έεκ’ αα παγαίν’ η νους μας.