της σύγχρονης εποχής Πάολο Κοέλιο, θα μιλούσε για σύμπαν· απλώς ως κάτοχος του Μπακαλορεά αισθάνθηκε ευγνώμων στη μέση εκπαίδευση που του έμαθε ελληνική μυθολογία για να τον βγάζει απ’ τα δύσκολα στις κρίσιμες στιγμές. Τα στερεότυπα και οι κοινοτοπίες δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του δικού μας δημόσιου βίου.
Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος
Στο είδος, ελαφρώς πιο λόγιο, και με περισσότερες αποχρώσεις διαπρέπουν και οι Γερμανοί δημοσιογράφοι. Ο αρθρογράφος της FAZ, τηρώντας ημέρες που είναι πιστά τις παραδόσεις οι οποίες αντιμετωπίζουν τους Έλληνες σαν τους Συβαρίτες της Ευρώπης, επιρρεπείς σε πάσης φύσεως συρτάκια και κραιπάλες με Καγέν, απεφάνθη: «Πλούσια συμπόσια δεν θα διοργανώσουν οι Έλληνες στη διάρκεια της ευρωπαϊκής προεδρίας». Μας αναγνωρίζει όμως πλούσιο παρελθόν, ζήσαμε εποχές όπου ένας μέθυσος σαν τον Αλκιβιάδη μπορούσε να βγάζει ενδιαφέροντες λόγους. Εμείς έχουμε τα μεθύσια, ενδεχομένως και τον τυχοδιωκτισμό του ωραίου Αθηναίου, μας έλειψε όμως το ταλέντο των ωραίων λόγων. Εδώ που τα λέμε...
Στερεοτύπων συνέχεια, και τώρα εις τα καθ’ ημάς. Το ωραιότερο ακούστηκε από το στόμα του πρωθυπουργού στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, όπου και υποσχέθηκε στον πληθυσμό πως το 2014 η Ελλάδα θα γίνει μια «φυσιολογική χώρα». Φυσιολογική είπατε; Ναι, πώς λέμε κανονική, όπου ο άνθρωπος βαδίζει με τα πόδια και κρατάει τα χέρια του για άλλες εργασίες; Κι αφού, λέει, ξεπεράσουμε όλα τα άλλα προβλήματα που δεν μας επιτρέπουν να είμαστε «φυσιολογικοί», θα προχωρήσουμε και στη μεγάλη συνταγματική αλλαγή που θα ανοίξει τη λεωφόρο της δημιουργικότητας. Ποιο ακριβώς άρθρο του παρόντος Συντάγματος εμποδίζει τη δημιουργικότητα; Ποιος τη χάρη των συνταγματολόγων, που ήδη τους βλέπω να τσακώνονται στην τηλεόραση για να μας αποκαλύψουν το «φως στο τούνελ», κάτι σαν την εκπομπή της κυρίας Νικολούλη, με πολλές απαγωγές, άφθονη παραγωγή νεκρών και βροχή από μαρτυρίες και μάρτυρες αυτόπτες, αυτήκοους και ό,τι προαιρείσθε.
Αναγνωρίζω αν μη τι άλλο στον κ. Σαμαρά πως παραδέχεται ότι η χώρα δεν είναι φυσιολογική. Απλώς θέλω να του μεταφέρω τη φριχτή υποψία που μοιράζομαι μαζί σας, πως η αντίληψη περί φυσιολογικού που έχουμε εμείς διαφέρει ριζικά από τη δική του. Διότι φυσιολογική στο μυαλό μου δεν είναι η χώρα που ο πρωθυπουργός της παραδέχεται πως δεν είναι φυσιολογική, και σαν να είναι παρατηρητής της αναπηρίας της θριαμβολογεί στα διαγγέλματά του γιατί θα πετύχει ο ίδιος να την κάνει φυσιολογική. Διότι ένας από τους λόγους, ίσως ο πιο σοβαρός, που η χώρα δεν είναι φυσιολογική είναι το γεγονός ότι η ζωή της, η καθημερινότητά της, ακόμη και η πιο ασήμαντη, έχει εκχωρηθεί στους πολιτικούς και τη βούλησή τους. Ή μάλλον σε έναν πολιτικό βολονταρισμό που με κοντά τριάντα τοις εκατό ανεργία μιλάει για ανάπτυξη και οι ώρες που θα χάσεις περιμένοντας ουρά στην εφορία εξαρτώνται από την ώρα που θα αποφασίσει ο υπουργός να δώσει παράταση στο πεσμένο σύστημα. Οσο για τις θερμαινόμενες πισίνες του κ. Στουρνάρα, εκεί η επιστήμη του φυσιολογικού σηκώνει τα χέρια της ψηλά.
Υποθέτω ότι ο κ. Σαμαράς ξέρει τι θα πει «η χώρα θα γίνει φυσιολογική». Αν μας το αποκάλυπτε, θα αισθανόμουν ασφαλέστερος. «Τεράστιο πρόγραμμα», που είπε και ο Ντε Γκωλ, όταν, μπαίνοντας στο απελευθερωμένο Παρίσι, είδε κάποιον να κρατάει το πανό με το σύνθημα: «Θάνατος στους ηλίθιους».
Το διαβάσαμε στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου