«Ήρωες με παντούφλες» κατάντησαν τους Έλληνες αποστράτους

Γράφει ο Ανδρέας Μητσόπουλος
Όταν πρωτοείδα, σε τηλεοπτική προβολή ασφαλώς, τη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του αξέχαστου ηθοποιού-«ιερού τέρατος» Βασίλη Λογοθετίδη, που γυρίσθηκε το 1958, με τίτλο «ΕΝΑΣ ΗΡΩΣ ΜΕ ΠΑΝΤΟΥΦΛΕΣ», αισθάνθηκα ως παιδί ανάμικτα συναισθήματα.Αισθάνθηκα αφενός μεν Εθνική Υπερηφάνεια, γιατί ο μπαρουτοκαπνισμένος από τις μάχες και δαφνοστεφανωμένος Στρατηγός Λάμπρος Δεκαβάλας, που τον υποδυόταν ο Βασίλης Λογοθετίδης, ήταν διατεθειμένος να πεινάσει και να παγώσει από το κρύο, αυτός και η οικογένειά του, παρά να πουλήσει την Στολή του, την Στρατιωτική του Εξάρτυση και ειδικά το Ξίφος του, για λίγη τροφή και πετρέλαιο, αφετέρου δε θλίψη γιατί ένας Ήρωας σαν κι αυτόν, που είχε δώσει στην Πατρίδα τα καλύτερά του χρόνια, πολεμώντας για την Ελευθερία της, σήμερα φυτοζωούσε μαζί με την γυναίκα του και την κόρη του, ευρισκόμενος σε κατάσταση εξαθλίωσης, λόγω της πενιχρής συντάξεως που ελάμβανε από την Πολιτεία.
Αισθάνθηκα όμως και έκπληξη διότι όντας παιδί της Μεταπολίτευσης, δε μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας απόστρατος Στρατηγός που είχε εξαντλήσει «ως ευδοκίμως τερματίσας» την Στρατιωτική Ιεραρχία, προαγόμενος στα ύπατα αξιώματα, ελάμβανε σύνταξη πείνας, δεδομένου ότι, έστω κι αν οι συντάξεις στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν ανταποκρίνονταν ποτέ στις Εθνικές Υπηρεσίες των Στρατιωτικών, ήσαν όμως τουλάχιστον βιώσιμες και αξιοπρεπείς. Σήμερα, στα χρόνια του Δ.Ν.Τ. και του Μνημονίου, όπου κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών καταργούνται εν μία νυκτί, οι Έλληνες Απόστρατοι ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των Ελλήνων που βάλλονται περισσότερο από τον καθένα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και αρχίζουν να θυμίζουν τον «Στρατηγό Λάμπρο Δεκαβάλα».
Την μνημονιακή τριετία 2010-2013, οι Έλληνες Απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, έχουν απολέσει ως «επιβράβευση» από την Πολιτεία, για την 40ετή προσφορά τους στην Πατρίδα, το 55% με 60% των συνταξιοδοτικών τους αποδοχών.
Παρατηρείται το τραγελαφικό φαινόμενο, ο εκάστοτε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, που έχει οργώσει μαζί με την οικογένειά του όλη την Ελλάδα, λόγω των πυκνών μεταθέσεών του κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας του, να λαμβάνει την εξευτελιστική σύνταξη των 1.300 €, κατά πολύ μικρότερη δηλαδή από την σύνταξη των μεγαλοσυνδικαλιστών πρασινοφρουρών των ΔΕΚΟ, που το μόνο που προσέφεραν στην κοινωνία, ήταν φθηνός συνδικαλισμός και καπέλωμα των δίκαιων εργασιακών δικαιωμάτων των κλάδων τους, από τα δικά τους κομματικά και προσωπικά ιδιοτελή μεγαλοσυμφέροντα. Δεν τολμώ ασφαλώς να αναφερθώ στις συντάξεις του Συνταγματάρχη, του Ταγματάρχη ή του Ανθυπολογαχού, γιατί θα αναγκασθώ να πω ότι όλοι αυτοί οι ανιδιοτελείς Αγωνιστές της Πατρίδας, είναι έτοιμοι να εγγραφούν στα συσσίτια του Δήμου.
Δυστυχώς οι «άκαπνοι» και αδαείς πολιτικοί που εκάστοτε κυβερνούν, δεν κατανοούν ότι οι συντάξεις αυτές είναι «ΙΕΡΕΣ» γιατί αποκτήθηκαν με προσωπικές και οικογενειακές θυσίες των στρατιωτικών και των μελών της οικογενείας τους, που έκαναν υπομονή στις συνεχείς μεταθέσεις του στρατιωτικού-πατέρα της οικογενείας και στις διαρκείς αλλαγές περιβάλλοντος.
Είναι «ΙΕΡΕΣ», γιατί αποκτήθηκαν μετά από δυσβάστακτες μηνιαίες μισθολογικές κρατήσεις τον καιρό που ευρίσκοντο στην ενέργεια, κρατήσεις που συγκρατούσαν το μισθό τους σε μέτρια επίπεδα, σε σύγκριση με τους παχυλούς μισθούς των στρατιωτικών των χωρών του ΝΑΤΟ.
Είναι «ΙΕΡΕΣ» γιατί οι Απόστρατοι κατόρθωσαν να παραμείνουν στην Υπηρεσία και να λάβουν έτσι πλήρη ή μειωμένη σύνταξη, αντιστεκόμενοι σθεναρά στο τραμπουκικό αριστεροπασοκικό παρακράτος που αναπτύχθηκε από το 1981 και εντεύθεν και αντιμετώπιζε τους Στρατιωτικούς συλλήβδην, ως παρείσακτους και «χουντικά σταγονίδια» για να ικανοποιηθούν οι «δικαιωμένοι» αλλά δικαίως ηττημένοι του 1949.
Στην ίδια κατάσταση βρίσκονται βεβαίως και οι εν ενεργεία Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί, οι οποίοι συνεχίζουν να περιφρουρούν την Εθνική Ακεραιότητα της Ελλάδας μας με τον καλύτερο τρόπο, υπερβάλλοντας εαυτόν. Δεν γνωρίζω όμως εάν θα μπορούν για πάντα να ασκούν κατά τρόπο άριστο τα εθνικά τους καθήκοντα, όταν στο μυαλό τους θα περιστρέφονται οι σκέψεις ότι η οικογένειά τους λιμοκτονεί και ρεζιλεύεται στον κοινωνικό της περίγυρο. Όταν θα σκέφτονται ότι τα παιδιά τους πρέπει να κόψουν το φροντιστήριο ή ακόμη χειρότερα, τις σπουδές τους, για να αντιμετωπισθούν ευκολότερα οι δυσβάστακτες υποχρεώσεις στις Τράπεζες, στην Εφορία και στην Τρόικα.
Το κυνηγητό εναντίον των Αποστράτων που ξεκίνησε η ξεδιάντροπη και αντεθνική κυβέρνηση «ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Ε.Π.Ε.» δεν κόπασε ακόμα, παρόλο που ένα χρόνο τώρα κυβερνά η Τριμερής Κυβέρνηση Σαμαρά (η οποία μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ έγινε διμερής), που έχει ως κεντρικό πυλώνα της την Ενωμένη Κεντροδεξιά. Την Ενωμένη Κεντροδεξιά της οποίας η Λαϊκή Πατριωτική Βάση πιστεύει ακόμα στο διαχρονικό και ανυπέρβλητο Τρίπτυχο «ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ». Πιστεύει και αγωνιά για τους θεσμούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Η παραδοχή του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ότι έχουν γίνει λάθη αναφορικά με τις υπέρμετρες μειώσεις των καταβαραθρωμένων συντάξεων των Αποστράτων, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν αρκεί. Η κυβέρνηση οφείλει να αποκαταστήσει άμεσα τις όποιες αδικίες και να προσαρμόσει τις στρατιωτικές συντάξεις σε βιώσιμα επίπεδα, αντάξια των ανιδιοτελών αγώνων των Ελλήνων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών.
Η Ν.Δ. δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που της έχουν στήσει ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη των οποίων δείχνουν να ικανοποιούνται από την άδικη αντιμετώπιση που υφίστανται οι Απόστρατοι εδώ και 3 χρόνια, λόγω του γονιδιακού και διαχρονικού τους μένους κατά των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Αυτών των επίλεκτων τμημάτων της Ελληνικής Κοινωνίας, που μαζί με τα μέλη των οικογενειών τους αριθμούν περί τις 500.000 Ελλήνων.
Μισό εκατομμύριο Έλληνες οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ανήκουν στην Κεντροαριστερά, αλλά αποτελούν το παραδοσιακό σκληρό μέταλλο της Λαϊκής Δεξιάς και της ευρύτερης Πατριωτικής Παράταξης. Αλλοίμονο λοιπόν σε αυτόν που θα αποφασίσουν να τιμωρήσουν με την ψήφο τους, επειδή οι μνημονιακές κυβερνήσεις, τους κατάντησαν «ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΠΑΝΤΟΥΦΛΕΣ».