Η συνεχής διάψευση των προσδοκιών είναι κάτι που εκπλήσσει ακόμα και τους πιο απαισιόδοξους για την ελληνική οικονομία. Κάτι πάει πολύ στραβά με την ελληνική οικονομία ή ακόμα χειρότερο είναι πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε για τους μηχανισμούς λειτουργίας της οικονομίας.
Στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών είχαμε επενδύσει πολλά. Η αύξηση της ρευστότητας και η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων θα μπορούσε να ανασχέσει την μεγάλη ύφεση που πλήττει την χώρα. Οι ελληνικές τράπεζες του τελευταίους μήνες απορρόφησαν από την αγορά περισσότερα από τέσσερα δις στραγγίζοντας έτσι και τους τελευταίους πόρους. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; H πιστωτική επέκταση να είναι μικρότερη από πρίν οι ΜΜΕ να συνεχίζουν να μην έχουν πρόσβαση σε οποιαδήποτε μορφή δανεισμού, οι μετοχές των τραπεζών να καταποντίζονται και επιπλέον οι καταθέσεις να μην επιστρέφουν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δεύτερη περίπτωση. Η πρόσφατη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Μόνο το 10% των επιχειρήσεων προμηθεύτηκαν το ειδικό σήμα μείωσης των τιμών. Επιβεβαιώνεται το ΔΝΤ που απέτρεπε την ελληνική κυβέρνηση να μειώσει τον ΦΠΑ με κύρια επιχειρηματολογία την μείωση των φορολογικών εσόδων χωρίς κανένα αποτέλεσμα στις τιμές. Προγενέστερα αναδιαρθρώσαμε το χρέος με άμεσο αποτέλεσμα την δραματική αύξησή του. Λαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση μέτρα για την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων με ένα σημαντικό αριθμό προγραμμάτων (Jeremie, Jessica, Ανταγωνιστικότητα Ι, ΙΙ,ΙΙΙ) και το αποτέλεσμα είναι η μείωση των επενδύσεων. Η λίστα των αποτυχημένων πολιτικών θα μπορούσε να αυξηθεί και να περιέχει μεγάλο αριθμό περιπτώσεων. Το ερώτημα είναι τι φταίει;Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί στον αποπληθωρισμό και ιδιαίτερα στον αποπληθωρισμό των ακίνητων αξιών. Είχαμε πεί τότε ότι ο αποπληθωρισμός είναι ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά. Και αυτό γιατί σε συνθήκες αποπληθωρισμού είναι άγνωστες οι σχέσεις μεταξύ των οικονομικών μεταβλητών. Με απλά λόγια άλλα προγραμματίζεις σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής και άλλα τελικά παίρνεις ως παραγόμενα. Δυστυχώς ο αποπληθωρισμός επηρεάζει το σύνολο της οικονομίας και βλέπουμε να ακυρώνει στην πράξη το οποιοδήποτε οικονομικό σχεδιασμό. Ο αποπληθωρισμός σε συνδυασμό με την ανασφάλεια του χρέους κάνουν ακόμα και το αυτονόητο για άλλες οικονομίες ζητούμενο για την ελληνική. Το περίεργο όμως είναι ότι όλα αυτά δεν φαίνεται να απασχολούν κανέναν στο οικονομικό επιτελείο. Θα περίμενε κανείς αυτοί που έχουν επιφορτιστεί με τον σχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής (Υπ. Οικονομίας, Οικονομικό γραφείο πρωθυπουργού) να απεγκλωβίσουν την οικονομική πολιτική από την εισπρακτική λογική και να προσφέρουν πιο ουσιαστικές λύσεις. Τον τελευταίο καιρό αν κρίνει κάποιος από την ατζέντα των θεμάτων φαίνεται ως να έχουμε επιλύσει πολλά από τα παραπάνω και το πρόβλημα να είναι μόνο τα φορολογικά έσοδα. Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά θα είναι πρόσκαιρα και πολύ σύντομα θα συζητήσουμε πιο ουσιαστικά για τα οικονομικά προβλήματα.*Καθηγητής Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Τελικά όλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά...Παραδινόμαστε τελικα;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή