Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά

Τς Απουκιργιάς
-Τσιατσιά Σταατγούουου!
-Ποιος ένι;
-Κάθιστι για κμοιθήκιτι;
-Καλά αφού σ’ απλουγιέμι πού κμοιθήκαμ.
-Να ,δε ξέου καμέν, έδια γύρτι τ’ αφιντικόμ κι γήφιει κουμάτ κιργιάσ- πάνι λέει κι τς ιιτόν κανέ τιτάρτ, κι μπουλεί να μη του θέλτι κιόλα μουου, να, ναπουκιργιώστι κ’ισείς
-Έλα-έλα γιατί σακιντίιζ
-Ντου σκύλου φουβούμι καμέν ,έντουν ανιγκιιμνιάζ.
-Άιντι του βαβούδ φοβάσι,ανέβα,ανέβα.
Ανέφκι απάν η Βαανιώ ,κατ’ απ’ σέμπκι έβγαλι τα σιρτάτς κι πίασι σιαμέσα κατά του γουνίδ.Η Δμήτιις κείνταν σντου καναπέ κιάκγει ράδιου .
Η Σταατγού απ’ ότ φαίνταν έτουουγι τααχανό.
-Μουρή Βαανιώ, θέλς κουμάτ τααχανό ,πιο μπουουστά ντου μαγείιψα .
-Μ’ δε θέλου …κι σα μι βάλς αα ντου φάγου.
-Φάει, μη ντέεπισι ,σα δγεις φαγί να κάιτς σα δγεις ξύλου φύγι
Ντ’ έβαλι μια κααβανούδα κι σι ντου ντίναξι η Βαανιώ.
-Βαανιώ ,έκανι η Δμήτιις να μη τόχ κλιμμένου του κιργιάς η Κουσταντής κι μας απουκσβεί
-Όχ-όχ για του Θιό τέτγιου πράμα ,μμ’ ταμάμ για ντη ψύμας!
-Να σι πω ντ’ αλήθεια-γείπι η Δμήτιις - πήγα στου χουργιό κι ξέχασα να πάου. Πίασα απ’ ντου Σουρβαλή πγιάσαμ ντη κβέντα για τς ιλιές, τι γείχι, τι δε γείχι κι πήα μον καρφούδγια,καφέ κι ζάχαρ κι κατήφκα. Κιο κουντέψαν να πίν πάπγις απ’ ντ’ κυρά.
-Αα, καλά τότι καλουφάγουτου νανι κι καλή Σαακουστή νάχουμ.
-Άιντι να παγαίνου, γιατί αα κμοιθεί η Κουσταντής και απουμείνου απόξου.
-Να γείσι καλά ,μουου ,να του πληώσουμ για!
-Άα, οχ κι να του πληώστι αλλ βουλά αα μας παρτι ισείς κιαα πατσίσουμ.
Άιντι καληνύχτα .
-Καληνύχτα Βαανιώ κι του χρόν, να γείμαστι γιροί ναπουκιργιώσουμ.