Ο σκοπός τοῦ θανάτου τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ

(Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί ῾Υμηττοῦ Δανιήλ)

Σταχυολογοῦμε ἀπό τά ἱερά κείμενα τίς ἀναφορές τῶν θεοπνεύστων συγγραφέων πού φανερώνουν τό νόημα τοῦ διά σταυρώσεως θανάτου τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.
῾Ο ᾿Ιησοῦς ἐσταυρώθη·
Γιά νά ἐπιστρέψει στόν ὁλόφωτο πατρικό κόλπο τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὅπως ὁ ῎Ιδιος εἶπε στούς μαθητές Του «ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν, ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. εἰ ἠγαπᾶτέ με, ἐχάρητε ἄν ὅτι εἶπον, πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα· ὅτι ὁ πατήρ μου μείζων μού ἐστι» (᾿Ιωάννου ιδ´ 28).
Γιά νά στείλει τό ἅγιο Πνεῦμα στούς μαθητές Του καί σ᾿ ὅλους τούς πιστούς τά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας «ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς»\(᾿Ιωάννου ιστ´ 7).
Γιά νά μᾶς καθαρίσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά μᾶς ἑνώσει μεταξύ μας καί ὅλους μας μέ τό Θεό Πατέρα «καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ. Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας» (᾿Ιωάννου ιζ´ 19-21).
Γιά τίς ἀμαρτίες μας καί τήν πνευματική ἀποκατάστασή μας κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο «ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν»\(Ρωμαίους δ´ 25).
Γιά νά ἀποκαλυφθεῖ ἡ ὑπερβολική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς, ὅπως ἔγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος «ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὣν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ» (᾿Εφεσίους β´ 4-7).
Γιά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ κατά τόν κορυφαῖο τῶν ᾿Αποστόλων Πέτρο «Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας, εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον»\(Α´ Πέτρου δ´ 1-2).