Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά

Γράφει η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Η  Κέρυ!

Η Κιατσιά γήρτει σ’ τ’Σαμουθράκ’ μι τ’αϊρουπλάνου, γύστια απού πουλλά χόονια να δγει… τς αμαλιές γιατί αθώωπ’ δεν απόμνι κάγκανες –βλεπς πήγει κι ξέχασι να μιτα- μπουδίσ’.Στ’ αϊρουπλάνου έκατσι μι γιένα καθηγητή τσι γλουσσουλουγίας κι σντ αρχή τόπιζι Αμιρικάνα. 
-Ώστε ταξίδι στην Αλεξανδρούπολη!
-Γιαα ,ταξίδι. -Το όνομά σας ; -Κέρυ
-Κέρυ;Πρώτη φορά που το ακούω αυτό το όνομα.Κέρυ…

από πού βγαίνει

-Γιαα, δε βγαίνει, μπαίν’.

-Αα, έχετε και χιούμορ, ωραία!

-Πολλά ωραία ,για-για, ναι-ναι.

-Τα ελληνικά σας ,δεν είναι καλά.

-Για-για, ντεν είναι(αα μη ξιτνάξ καλά-καλά η γ ίιγαν )γείπι  σαν απού μέσα τς.

Σα στα κάστλα λαλεί η γι αϊρουσυνουδός:η κυρία Κερασιά Φοξίδη ,παρακαλώ η κυρία Κερασιά Φοξίδη…

Σκώθκι αλόρτ κι λάλσι

-ουρίστε εγώ είμαι τι θέλιτι;

Η καθηγητής παργάτι κι μουρμουΐζ: Κε-ρα-σιά Φοξ -ίδη, Κέρυ.

-Καθίστε ντη γείπι  του κουρίτσ’ ,καθίστιε,ελέγχω τη λίστα !

Ωω,κιδώ λίστα ,εε, ναι όπ πάμι έεφτου αα νακούμι, απ’να  τα έτουουγι κείν απ’ βγαίν στα πιζούλια!

-ώστεε,Κερασιά!

-Εε, ιμείς έχουμ Κιασιές,Τρανταφλιές,Λιμουνιές,Γαουφαλλιές.

Κι σα να λύθκι η γλώσσα τς κι ντου λέει:πουλύ πιρίιργους γείσι μπαμπά μ’ κι δε μπουλώ να κάνου ντ Αμιρικάνα, πού να τα βώω γούλα να στα πω.

-Και το Κέρυ;

-Ας σ ‘επιανι η κουρφή σ’, να έεφτου μ’ απόμνι γιατί σιακάτ απ έεφ δε ξερ’απ΄γείμι ιγώ απ’ ντου Κουρμπέτ ,κι πήα άνταα απ’ τα Σέρρας κι ντου λέγαν Αλεπίδη κι τόκανι φοξ απ ντ αλιπού κι μένα απ’ του τσέρι ,Κέρυ .

-Ομολογώ δεν κατάλαβα και πολλά!

-Ααχ πότι να σώσουμ, γιατί μι κτίκιασις, του κατάλαβις;

-Η κύριους καθηγητής λούφαξι.

-Έιι, καλά σ’έκανα γιατί πλια μιρκοί του θέλτι  του κασιαγί σας!

Φεύγουντα στ’ αϊρουδρόμιου ντη λάλσι:Κέρυ-τσέρι είσαι αστέρι, ελπίζω να σε ξαναδώ ,ίσως και στο γυρισμό.

-Στου καλό στου καλό, σα μας έμιλλι κι γείχαμ τυχιρό…

Η Κιατσιά πήγει σντου Κουρμπέτ σντ αξαδέρφη τς ντη Θκινέλλα γιατί του σπίτι τς γένκι αμαλιά κι οι γουνοί τς κείντιν σντουν Άη Λια, κι του πρώτου βράδ τι κι τι δεν-ι γείπαν.

Μνια μία πήγει κι στα νμόργια κι κάτσι απαν στου ντουβαούδ κι έκλιγι κιέλιγι:σήκου μπεκαμένι μπαμπά να μι δγεις ,να έ μι, γύρτα, όντι έπιιπι ,δε μ’άφνι η γι’ αλιπού ,να μη γήνταν η γι΄΄ερουτας για του ργυακ.Ααχ καμέν,δε σας ξαναβλέπου μουου τι να κάνου  κι ιμένα τα πιδγιά μ’ αλλού γείνι κι δε τα βλέπου η μνιά σντ Αυστραλία κι γι άλλ’ στς Σουηδία.Κι έβγαλι δυο φουτουγραφίις ,τς θυγατίις κι τάχαμ τα’έδειχνι.

Η Θκινέλλα γέλα κι λάλει:έπνα μη σι κάναν για καμό, τι βγάιζ να δγιουν οι γι απιθαμέν,άιντι μάσιτς μάνι-μάνι κιαα βάλουμ τα κουρτσαδέλια  …να μπε μεις του σαλόν.

Απού δω –απού κει, γήρτει η μία να φυγ’.

-Δε θέλου να φύγου λάλει κι έκλιγι ,δε θέλου να φύγου ,τόσα χόονια απ’ δεν έβλιπα, δε μι πουλιόνιαζι αλλά τώω, πού στ ανάθιμα να πάγου,η κουκβαλάς πινταράκια απ σι δίν’,μον πουτήρ’ ναχ απού κουντά.Θκινέλλα αα πάγου, κιαα κλώσου να πιθάνου έδγιου.

-Άιντι τάαβα σντη δλεια σ’ κι σα πας ,πάλι αα μας ξιχάις!

Φεύγουντα μες σ’ τσιάντα τς έχουσι γιένα πόοβλου ,για να σπάζ καΐδγια γείπι κι του κιφάλ σα τύχ τς… Αλιπούς τ’ άνταα τς.

Έλα-έλα στ αϊρουπλάνου νάσι πάλι η καθηγητής!

-Ώστεε ,πάλι  Κέρυ ,εδώ ,μαζί θα ταξιδέψουμε;

-Αα η πόοβλους αα κάν δλεια, μη φαίντι αα του λαβς’

Τι να κάνου, τυχιρό μ’ ένι τι ένι ,αα του πάθου.

-Ακσι να σι πω κιγώ Σαμουθρακίτς γείμι μου δε μι ξερς κι τόπιξα πιατκός

Δε μι κατάλαβις  ούτι απ του σουσούμ’ ούτι απ ντη προυφουρά γιατί λείπς χρόνια ,ούτι κιγώ σι κσέου ,ιγώ γείμι απ ντου Κουρμπέτ  απ’τς Απουτάτ μιργιά.

-Αα, αα νι γείμαστι κι γινιά,κιγώ απ έεκ γείμι, μουου ξιχάσκι τόνουμα μ’ λόγου τς Αλιπούς  .

-Τουνς γείσι τ’’Κουσταντή;Ιγώ γείμι του Δμήτιη.Τουμένι γείμαστι αξαδέρφια.

Του τι γένκι σκιφτείτι του ισείς!

Ικείν γείπι :Ααχ η ξινιτγιά άδγιασι του νησί κι μας έκανι να μη γνουΐζουμαστι

Ας φλάει Θιός!

(Τα ονόματα είναι τυχαία,ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα)