Γράφει ο Ευθύβολος
Με αυτόν τον ευφυή τίτλο, ο κ.Δρυμιώτης, σύμβουλος επιχειρήσεων, τιτλοφόρησε το άρθρο του στην Εφημερίδα η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 24.02.2013 κι έτσι δέσμευσε το ενδιαφέρον των αναγνωστών, διότι η ερώτηση «Ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος;» έχει γίνει κομβική για την καθημερινότητά μας.Κρατούμε λοιπόν τον τίτλο που
μας προκάλεσε σκέψεις και συνειρμούς για να συνεχίσουμε σε άλλο θέμα (το άρθρο αναφερόταν στην αξιοποίηση του Αεροδρομίου του Ελληνικού) καθώς η καθημερινότητά μας βρίθει θεμάτων που αναζητούν τον ένοχο, αλλά ο ένοχος δεν βρίσκεται, καθώς λάθος πρόσωπα αναζητούν λάθος υπόπτους.
Κάποιοι δε γίνονται τιμητές και αυτοπροσδιορίζονται μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας και με προπέτεια, αγένεια, τραμπουκισμό, φιμώνουν τις αντίθετες απόψεις. Γιατί; Γιατί ο ήρεμος, ο συνετός διανοούμενος, ο σκεπτόμενος πολίτης, που δεν συνθηματολογεί αλλά επιχειρηματολογεί, που μιλάει αλλά δεν φωνασκεί, που δεν αρπάζει τα μεγάφωνα, που δεν διαδηλώνει, τελικά δεν ακούγεται. Για την απόδειξη του λόγου το αληθές, ας θυμηθούμε συνδικαλιστές που θύμιζαν ταύρο σε υαλοπωλείο όταν έμπαιναν στα γραφεία των υπουργών φροντίζοντας να τους ακολουθεί η κάμερα, και να μελετήσει κανείς την φρασεολογία τους και το λεξιλόγιό τους, μελαγχολεί κι αναρωτιέται, για να καταλήξει τελικά ότι «έτσι εξηγείται» γιατί βρισκόμαστε στο σημείο ΜΗΔΕΝ, σε τόσα πράγματα στην Ελλάδα. Ακριβώς γιατί υπάρχουν αυτοί οι «λάλοι και φωνασκοί», τα «κύμβαλα τα αλαλάζοντα» που βγαίνουν μπροστά και «καπελώνουν» τους ομιλούντες.
Όμως –όπως αναφέρεται στο παραπάνω άρθρο_ η παράφραση της Παραβολής των ταλάντων, έχει να μας διδάξει πολλά, καθώς αναφέρει ότι ο Άρχοντας της περιοχής έδωσε τα τάλαντα στους δούλους του διαβαθμισμένα, 10 στον ένα, 2 στον άλλο και 1 στον τρίτο και αποχώρησε. Ο πρώτος διπλασίασε το ποσό από χρηστή διαχείριση και σοφή επένδυση. Ο δεύτερος επίσης. Ο τρίτος το έθαψε το τάλαντο, το άφησε στη γη, που το μόνο που μπορούσε να του κάνει ήταν να το φυλάει ανέγγιχτο, αναξιοποίητο όμως και ουσιαστικά νεκρό. Θα μπορούσαμε να πούμε, σκεφτόμενοι με σημερινά δεδομένα, ότι το τάλαντο θα μπορούσε και να χάσει την αξία του με την πάροδο του χρόνου και να ζημιωθεί ο Άρχοντας. Να απορεί και αυτός, πώς την πάτησε έτσι με την λανθασμένη επιλογή του τρίτου δούλου.
Η διήγηση αυτή με έκανε να σκεφτώ την Ελλάδα μας και πόσα τάλαντά της μένουν θαμμένα. Το πετρέλαιο του Αιγαίου, δεν μας άφηναν να το βγάλουμε οι Τούρκοι, το φυσικό αέριο το κρατάμε χρόνια θαμμένο για να μην πλουτίσουν οι εταιρείες, το χρυσό και το χαλκό μήπως και δεν ξαναφυτρώσουν τα δέντρα… Ο Άρχοντας όμως την ευλόγησε την χώρα μας και της έδωσε τάλαντα. Για να ευημερήσει ο λαός της. Που είναι ο Άρχοντας τώρα να πιάσει αυτούς τους δούλους τους «πονηρούς και κακούς», που επενδύουν στην εξαθλίωση του Ελληνικού λαού για μπορούν να φωνασκούν; Να τιμωρήσει όσους αντιμάχονται την ευημερία του λαού, που τον προτιμούν εξαθλιωμένο, για να μην χάσουν το ρόλο του αυτόκλητου συνηγόρου του, για να διαδηλώνουν για το λαό χωρίς το λαό και να μετακινούνται από τόπο σε τόπο για να διαδηλώνουν και πάλι, στον κάθε τόπο, χωρίς τους ντόπιους. Πού είναι ο Άρχοντας λοιπόν, να πιάσει αυτούς τους πονηρούς δούλους, που θέλουν την Ελλάδα μας ελλαδίτσα, και τον Έλληνα έξω από την Ευρώπη, να τον πιάσει κα να τον βάλει φυλακή, να μας απαλλάξει από τον «προστατευτισμό» των πονηρών αυτών δούλων, που καταλάβαμε δα τον ρόλο τους κι ας μην υποτιμάνε την νοημοσύνη μας…
Ναι, θέλουμε να επενδύσουμε τα ισχυρά τάλαντα της Ελλάδας και όπως όλα τα προηγμένα κράτη -στα οποία χρόνια ο Έλληνας υπηρέτησε ως μετανάστης και συχνά με τα χέρια του ξέθαψε- έτσι κι εμείς θέλουμε να ξεθάψουμε και το χρυσό και το χαλκό και το πετρέλαιο της δικής μας χώρας. Για να δούμε επιτέλους τα παιδιά μας να γυρνάνε από την ξενιτιά, να μειωθεί η ανεργία, να ανεβεί το βιοτικό μας επίπεδο, είτε το θέλουν αυτοί οι λίγοι πονηροί και μονίμως υπηρετούντες ξένες λογικές, πονηροί δούλοι, είτε όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου