Της Άννας Δεληγιάννη - Τσιουλπά
Με όλα όσα έχουν συμβεί είναι γεγονός ότι κουραστήκαμε. Μήνες τώρα μας φταίνε όλα. Το δίκιο με το μέρος μας, γιατί πώς να το κάνουμε όταν τα τέσσερα μέλη της οικογένειας ζουν ολοένα με λιγότερα έσοδα, όταν τα έξοδα βαίνουν αυξανόμενα και το μέλλον είναι αόρατο, τι θα πει ο πολίτης; Αλλαγή άρδην, γιατί τα ίδια ονόματα στις ίδιες καρέκλες, μας σκοτώνουν. Τα περιθώρια όχι απλά στένεψαν, έκλεισαν, «μας τελείωσε», που λένε.
Τώρα θα φανεί ποιος αξίζει πραγματικά, γιατί στο γιατρό που έκανε λάθος διάγνωση, αν ζήσεις, δεν ξαναπάς, γιατί ναι, θες βρε αδερφέ να ζήσεις!
Έτσι ανασυγκρότηση, ανανέωση, με δήθεν εσωκομματική δημοκρατία, με δεσμεύσεις για κοινή πορεία με τα ίδια πρόσωπα, δε μου λέει τίποτα, ίσα – ίσα ηχεί στ’ αφτιά μου σαν νέο όπλο που κάθε φορά εκπυρσοκροτεί κοντά μου και σκοτώνει το διπλανό μου για να παραδειγματίζομαι εγώ και να συντάσσομαι με την ομάδα …
Το καράβι το ρίξατε έξω, υπέστη ρήγμα, γέμισε νερά έχει πνιγμένους, βυθίζεται. Ως καπετάνιοι που εμπιστευτήκαμε τις τύχες μας, δεν χαράξατε καλά τη ρότα της πολιτικής σας και μας βουλιάξατε. Όχι, μη ζητάτε πάλι να σας εμπιστευτούμε , εμείς δεν πρέπει να ταξιδέψουμε ξανά με το «Samaina» το «Sea Diamond» , το «Costa Concordia».Αυτά πάνε όπως δε θα ταξίδευα ποτέ με ένα νέο πλοίο μεν, αλλά με παλαιό όνομα δε όπως «Τιτανικός»!
Πώς να το κάνουμε, δεν τα παραβλέπουμε όλα.
Φάτε τις σάρκες σας, μην αλληλοϋποστηρίζεστε και τάχα μου καλός ο πρόεδρος αλλά ... Πείτε επιτέλους, το του λαού, «δοκιμάστηκες, δεν κάνεις πάμε γι άλλα». Προχωρήστε σε νέα σχήματα, ουδείς αναντικατάστατος, ιδρύστε νέα κόμματα, γιατί δεν τολμάτε να απογαλακτιστείτε, δεν αξίζετε; Μου θυμίζετε τα παιδάκια που όλα θέλουν το κατιτίς αλλά ντρέπονται και στριμώχνονται και πηγαίνει το ένα πίσω από το άλλο. Στρουθοκαμηλίζετε και το βλέπουμε. Πού να πάει ο κοσμάκης σακατεμένος καταθλιπτικός σα να βγαίνει από τον πόλεμο. Με τα ίδια όπλα πολέμησε και απέτυχε, για να επιβιώσει πρέπει να δοκιμάσει νέα!
Με όλα όσα έχουν συμβεί είναι γεγονός ότι κουραστήκαμε. Μήνες τώρα μας φταίνε όλα. Το δίκιο με το μέρος μας, γιατί πώς να το κάνουμε όταν τα τέσσερα μέλη της οικογένειας ζουν ολοένα με λιγότερα έσοδα, όταν τα έξοδα βαίνουν αυξανόμενα και το μέλλον είναι αόρατο, τι θα πει ο πολίτης; Αλλαγή άρδην, γιατί τα ίδια ονόματα στις ίδιες καρέκλες, μας σκοτώνουν. Τα περιθώρια όχι απλά στένεψαν, έκλεισαν, «μας τελείωσε», που λένε.
Τώρα θα φανεί ποιος αξίζει πραγματικά, γιατί στο γιατρό που έκανε λάθος διάγνωση, αν ζήσεις, δεν ξαναπάς, γιατί ναι, θες βρε αδερφέ να ζήσεις!
Έτσι ανασυγκρότηση, ανανέωση, με δήθεν εσωκομματική δημοκρατία, με δεσμεύσεις για κοινή πορεία με τα ίδια πρόσωπα, δε μου λέει τίποτα, ίσα – ίσα ηχεί στ’ αφτιά μου σαν νέο όπλο που κάθε φορά εκπυρσοκροτεί κοντά μου και σκοτώνει το διπλανό μου για να παραδειγματίζομαι εγώ και να συντάσσομαι με την ομάδα …
Το καράβι το ρίξατε έξω, υπέστη ρήγμα, γέμισε νερά έχει πνιγμένους, βυθίζεται. Ως καπετάνιοι που εμπιστευτήκαμε τις τύχες μας, δεν χαράξατε καλά τη ρότα της πολιτικής σας και μας βουλιάξατε. Όχι, μη ζητάτε πάλι να σας εμπιστευτούμε , εμείς δεν πρέπει να ταξιδέψουμε ξανά με το «Samaina» το «Sea Diamond» , το «Costa Concordia».Αυτά πάνε όπως δε θα ταξίδευα ποτέ με ένα νέο πλοίο μεν, αλλά με παλαιό όνομα δε όπως «Τιτανικός»!
Πώς να το κάνουμε, δεν τα παραβλέπουμε όλα.
Φάτε τις σάρκες σας, μην αλληλοϋποστηρίζεστε και τάχα μου καλός ο πρόεδρος αλλά ... Πείτε επιτέλους, το του λαού, «δοκιμάστηκες, δεν κάνεις πάμε γι άλλα». Προχωρήστε σε νέα σχήματα, ουδείς αναντικατάστατος, ιδρύστε νέα κόμματα, γιατί δεν τολμάτε να απογαλακτιστείτε, δεν αξίζετε; Μου θυμίζετε τα παιδάκια που όλα θέλουν το κατιτίς αλλά ντρέπονται και στριμώχνονται και πηγαίνει το ένα πίσω από το άλλο. Στρουθοκαμηλίζετε και το βλέπουμε. Πού να πάει ο κοσμάκης σακατεμένος καταθλιπτικός σα να βγαίνει από τον πόλεμο. Με τα ίδια όπλα πολέμησε και απέτυχε, για να επιβιώσει πρέπει να δοκιμάσει νέα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου