Ο κόσμος καιγόταν.., ενώ στην Ελλάδα...

   Θα γυρίσω το χρόνο πίσω..., τότε που η Lehman Brothers κατέρρεε, ενώ στην Ελλάδα τα ΜΜΕ ασχολούνταν αποκλειστικά με το Βατοπέδι (προφανώς για τους δικούς τους λόγους, τους οποίους ίσως προσπαθήσω να αναλύσω σε επόμενο άρθρο).

   Θα επικαλεστώ
το άρθρο του καθηγητή Παναγιώτη Ιωακειμίδη, παλιού συνεργάτη του Σημίτη, στα Νέα, στις 29 Ιουλίου 2011 με τίτλο "Όταν η Ελλάδα κοιμόταν", όπου αναγνώρισε ότι "αντί να μας θορυβήσει η κρίση, ασχολούμασταν με το Βατοπέδι" και σημείωνε ότι "το Βατοπέδι φαίνεται οτι δεν ήταν σκάνδαλο και πάντως όχι στις κοσμογονικές διαστάσεις που του είχαν αποδοθεί".

   Το ίδιο ακριβώς ακριβώς υποστηρίζει ο Πάυλος Τσίμας στο βιβλίο του "Το ημερολόγιο της κρίσης": "Το ρολόι μας είχε τότε αποσυντονιστεί από το ρολόι του κόσμου. Το ρολόι του κόσμου χτυπούσε στην ώρα της κρίσης, το ρολόι της Ελλάδας χτυπούσε στο μικροπολιτικό παιχνίδι" γράφει και θυμάται:

"Έμαθα για την κατάρρευση της Lehman Brothers ενώ βρισκόμουν μέσα στο αεροπλάνο. Το ραντεβού μου ήταν με τον Τζόζεφ Στίγκλιτζ και αφορούσε τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου με το Ιράκ. Βρεθήκαμε βεβαίως να συζητάμε για την οικονομική κρίση...

Ήμασταν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου απέναντι από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, όπου το τηλέφωνο χτύπαγε συνέχεια (...) Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα πανικού ένιωθες ότι ζεις το τέλος του κόσμου. Εκεί για πρώτη φορά αυτός ο άνθρωπος μου είπε οτι δεν πρόκειται για μια ακόμη μαύρη Δευτέρα στο Χρηματιστήριο. Αυτό είναι το νέο κραχ, είναι ότι συνέβη στον κόσμο το 1929.

Και γυρίζω στην Αθήνα και διαπιστώνω οτι όλο αυτό που είχα ζήσει εγώ σαν κάτι κοσμοϊστορικό.., για το κανάλι μου, την εφημερίδα μου, είναι κάτι δευτερεύον. Εμείς μιλάμε για τον Ρουσόπουλο, το Βατοπέδι, τον Βουλγαράκη, τον Καραμανλή. Έμοιαζε σαν να ζούμε σε σύννεφο, νομίζοντας οτι οι αστραπές που πέφτουν και οι καταιγίδες στον υπόλοιπο κόσμο δεν θα φτάσουν ποτέ σε εμάς...