Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Πόσο διαφέρει στ’ αλήθεια το σήμερα από το χθες και μάλιστα το χθεσινό χτες, όχι τίποτα παλαιό και ξεχασμένο. Και από το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν μας τον εκδημοκρατισμό ,προκύπτει ο εξανδραποδισμός! Κάποτε ο παππούς μου ζήτησε το γάιδαρο του γείτονα να μεταφέρει ένα τσουβάλι στάρι.Ο γείτονας του είπε :πάρτον αλλά να μην τον παραφορτώσεις .Ο λόγος του ένας κάρφος! .Ευχαριστώ του είπε θα το μεταφέρω στη ράχη μου μοιράζοντάς το στα δυο. Και ήρθαν οι ξένοι! Για να μας υποδεικνύουν,αλίμονο, πώς θα φορτώνουμε το γάιδαρο!
Παιχνίδια της ιστορίας θα μου πεις. Όχι-όχι την ιστορία τη γράφουμε εμείς.Παιχνίδια της μοίρας; Ούτε για αστείο. Καλά δεν είμαστε στο παραμύθι με κλωστές και πράματα, αλλά είμαστε στον Ιανουάριο του 2012 με απρόβλεπτες ανατροπές και «θαύματα»!
Μέχρι προνομιακοί εταίροι της Ρωσίας πήγαμε να γίνουμε και τα παρατήσαμε όλα για χάρη του αγωγού ,που τελικά δεν τελεσφόρησε. Συμπέρασμα: πριν ανεβείς στο γάιδαρο μην κουνάς τα πόδια σου. Να εικάσω ότι μας εμπαίξανε ,μας ενέπαιξε η Βουλγαρία με το ήξεις αφίξεις; Οι πολιτικοί μας ταγοί προς τα πού βάδιζαν και εγκαταλείψανε την παραγωγική βάση, το κίνητρο ανάπτυξης , αφήνοντας χειμαζόμενη την ύπαιθρο που ποτέ στο παρελθόν δεν μας πρόδωσε και τυρβάζοντας περί άλλων άσχετων με το χρώμα της πατρίδας μας;
Και εκεί που υπήρχε μια σχετική δημοσιονομική ισορροπία παρουσιάστηκε ο γίγαντας του δημόσιου χρέους ,και μας τσάκισε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Μα καλά -θα αναρωτηθείς και με το δίκιο σου-οι πολιτικές ηγεσίες δεν παρακολουθούσαν τη δημοσιονομική σταθερότητα; Παραβίαζαν τους κανόνες της και για πόσα χρόνια ;Πού έπινε τότε τον καφέ της η τρόικα; Αυτά τα παραμύθια είναι για παιδιά και κανείς μα κανείς δε θα μας πείσει εφεξής ότι κατρακυλήσαμε ενώ ήμαστε εντός των καθορισμένων ορίων .
Κι αφήσαμε τον τόπο μας να μετεωρίζεται μεταξύ τουρισμού και ΑΠΕ και όχι μόνο. Και ήρθε η κρίση που την περιμέναμε . Πώς την αντιμετωπίζουμε; Με στερήσεις! Ναι, αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν είναι γιατί ακόμη έχουν αποθέματα. Η εκδίκηση της παγκοσμιοποίησης! Μα ,αφού αποκτήσαμε κεχαγιάδες στο κεφάλι μας, επιβλέποντες, πείτε το αν ντρέπεστε. Περάσαμε από σαράντα κύματα, τι ομόλογα, τι κουμπαριές ,τι υποκλοπές, τι πολύτροπες απάτες, τι «λεφτά υπάρχουν», μόνο για λίγους θα πω εγώ. Και τελικά, σεμνά και ταπεινά ,σα να μας ευνούχισαν, σωπάσαμε, για να βουλιάξουμε! Πού πήγαν οι galopsmen με τους καταλληλότερους και τα τοιαύτα, πού βρίσκονται οι αγανακτισμένοι των δρόμων και των πλατειών, ποιος πολιτικός άνδρας πρόβαλε πολιτική πυγμή τέτοια που να λέει αλήθειες στο λαό του; Μήπως τη λύση την έδωσε το «όλοι μαζί»;
Χάσαμε, από την απρονοησία μας, την υπερβολική αισιοδοξία μας, την άμετρη φιλοδοξία μας και κλαίμε για την τραγωδία μας! Πότε θα κάνει ξαστεριά ; Ίδωμεν.
Πολύ καλό! Μπράβο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφή