Χρεοκοπία τώρα ή λίγο αργότερα...

                                                                       

Του Γιώργου Κύρτσου

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Ελλάδα δεν έχει να επιλέξει μεταξύ παραμονής στην Ευρωζώνη ή χρεοκοπίας, αλλά χρεοκοπίας στο άμεσο μέλλον και χρεοκοπίας λίγο αργότερα, πιθανότατα εντός του 2012.
Χειρότερο. Το νέο μνημόνιο μοιάζει χειρότερο και από το αρχικό.
Περιλαμβάνει μέτρα που αναβάλλουν επ’ αόριστον την οικονομική ανάκαμψη και συμβάλλει στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.

Χαρακτηρίζεται και αυτό από μία λογιστική λογική, που στέκεται εμπόδιο σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή πρωτοβουλία, προκαλεί διαλυτικά φαινόμενα σε κοινωνικό επίπεδο και οδηγεί στην αντιμνημονιακή, αντιευρωπαϊκή στροφή του ελληνικού λαού.
Οι «σοφοί» της τρόικας προτείνουν μεταξύ των άλλων τη νέα μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, σε μία καταδικασμένη σε αποτυχία προσπάθεια να περιοριστούν οι δημόσιες δαπάνες και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Σε μια περίοδο κατά την οποία οι ιδιώτες επενδυτές αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι την Ελλάδα, θεωρώντας ότι έχει μεγάλο επιχειρηματικό και συναλλαγματικό κίνδυνο, οι δημόσιες επενδύσεις αποκτούν στρατηγική σημασία. Είναι το βασικό εργαλείο για τον περιορισμό των φαινομένων ύφεσης και τη δημιουργία μιας νέας δυναμικής. Από τη στιγμή που οι υποψήφιοι επενδυτές διαπιστώνουν πως το ελληνικό Δημόσιο δεν πιστεύει στην προοπτική της ελληνικής οικονομίας και επιλέγει την επενδυτική απραξία, θα κρατήσουν και αυτοί αποστάσεις ασφαλείας από την ελληνική οικονομία.
Το δίδυμο

Οι Έλληνες πολιτικοί και η τρόικα αποτελούν το δίδυμο που «σκοτώνει» την ελληνική οικονομία. Η συνταγή της τρόικας οδηγεί σε λατινοαμερικανικού τύπου χρεοκοπία και πολιτική, κοινωνική αποσταθεροποίηση. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν είχαμε μία πολιτική τάξη ικανή να προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, λέγοντας «ναι» στις προτάσεις για μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση των δημοσίων δαπανών, μείωση των συντάξεων και του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα. Εάν είχε πει τα «ναι» που συμβάλλουν στην αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης υπερχρέωσης, θα μπορούσε να πει και τα μεγάλα «όχι» σε ότι αφορά την έλλειψη οποιασδήποτε αναπτυξιακής προοπτικής και στην εφαρμογή μιας κοινωνικά ισοπεδωτικής πολιτικής.
Με ευθύνη της ελληνικής πολιτικής τάξης βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν οικονομικό και κοινωνικό οδοστρωτήρα, που έχει τα χαρακτηριστικά του ΔΝΤ και του γερμανικού ηγεμονισμού. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι η αποτυχία του νέου μνημονίου θα είναι μεγαλύτερη από την αποτυχία του αρχικού μνημονίου.
Σε διάστημα 3-6 μηνών θα βρεθούμε σε δραματικό αδιέξοδο, με την ελληνική οικονομία να παραμένει βυθισμένη στην ύφεση, το χρέος του ελληνικού Δημοσίου να αυξάνεται σαν ποσοστό επί του ΑΕΠ και ισχυρές χώρες της Ευρωζώνης και παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιχειρηματολογούν υπέρ της αναγκαστικής επιστροφής της πατρίδας μας στη δραχμή και στο βαλκανικό χάος.