Σαμοθρακίτικη ντοπολαλιά

Η μπάρμπα-Μαθγιός κι τα παρασόλια.

Πάγινι ικιά τα χόονια η μπάρμπα-Μαθγιός θιός σχουρέζντουν, στου πιρβόλ όξου απ’ του Xουργιό μι τ’αλουγούδ ,πεκ ξύπαζι κι σα τύχηνι ντουν αλάτζι κι κουμάτ.

. Μια μία ,Μας γήνταν , ανιβαίναν κουρτσαδέλια για του σκουλιό απ ντη ξουμιργιά ,κ ιπειδή η γήλιους έκιγι γείχαν απάς τς γαδάρ κι ουμπρέλις να μη τσι μαβίισ-η γήλιους.

Κατ απ παίρναν ντη στρουφή σντ αμπέλα παίρν- ταλουγ –γιού, του ματ χαμπάρ, τνάζτι ως απάν κι η μπαρμπα-Μαθγιός κείνταν ανάσκιλα μες σντ βάλτα κι λάλει

–Οχ καμένους τι έπαθα ,δε συχάζουμ μπε απ τς τουρίστριις μι τα παρασόλια, τααβχτείτι να δγιούμι πώς αα ξαναβγώ απ έδγιου,κι να μη ντη ξανακάντι έεφτην ντη δλειά γιατί αα τα πάου τα παρασόλια σας, κιαα παν στ Αλώνια. Δε ξέου καμνιά μαντίλα μαμούκα δε σας έκανι, για δε νιγείχαν οι μάνις σας .Πού σας αμουλάαν, να μας ανιπάψτι ντιπ για ντιπ.

Τα κουρτσαδέλια γιλούσαν, μου ικιός η καμένους τλίζνταν μες ντ βάλτα κι δε νι μπόλει να ξβει.Κατήβηνι ταμάμ η Γιώρς κι ντουν έβγαλι, μου θαείς πααγγιλνιά ντου γείχις, ντου λέει:τι γένκει για, τάλουγου ένι σντου δόομου, ισύ γιατί ανισκιλάρσις, πγιουμένους γείσι;

-Ααα τωω ναι, σα μι βγάλς κι καμνιά κβέντα, χάθκα στα καλά καθούμινα. Να ,έφτις οι δασκάλις απ μπουουζαβήκαν μι τνάξαν,ξύπασι βλεπς τάλουγου κι κατήφκα μες σντ βάλτα.

-Άιντι δε πιάζ ,μον να μην έσπασις τίπουτα, τάλλα γούλα σιάζ γιατί πού αα λιέσι σιαπήα να γιατιιφτείς.

Φκαριστώ ντου γείπι κι φύγαν. Όπους αλλαζγάρζι, η Γιώρς ντου λαλεί: δγιε, του κουλαν- κόπκι κιαα ξανα πέις.Ντιπ ικιός ,κφουνταμπάκς,μου θαείς πήγι μι τα καλάτ.