Εκεί που χτυπά η καρδιά μου (This must be the place) στο σινέ "Φλοίσβος"

Δευτέρα, 2 και Τρίτη, 3 Ιουλίου 2012
Εκεί που χτυπά η καρδιά μου (This must be the place) - Πάολο Σορεντίνο 2011
Σενάριο: Ουμπέρτο Κονταρέλο, Πάολο Σορεντίνο
Ηθοποιοί: Σον Πεν, Ιβ Χιούσον, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Τζουντ Χιρς, Χάιντζ Λίβεν, Κέρι Κόντον, Όλγουιν Φουέρε, Σίμον Ντιλάνει, Τζόις Βαν Πάτεν, Λίρον Λίβο, Χάρι Ντιν
Ιταλία/Γαλλία/Ιρλανδία, 2011,διάρκεια: 118'

Σινέ "Φλοίσβος" Πλαζ ΕΟΤ Αλεξανδρούπολης ΩΡΑ 22:00
Τιμές εισιτηρίων :
6 € κανονικό 
5 € για μέλη (με ετήσια συνδρομή 10€)
3€ φοιτητικά          

Λίγα Λόγια για τη ταινία:
Ένας πρώην ροκ σταρ, ονόματι Cheyenne, ζει στο Δουβλίνο αποτραβηγμένος από τους πάντες. Βρίσκει την καθημερινότητά του βαρετή και προσπαθεί με κάθε τρόπο να της δώσει ένα νόημα. Μάταια όμως. Ο θάνατος του πατέρα του, με τον οποίο είχε να μιλήσει τριάντα χρόνια, του δίνει την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Νέα Υόρκη. Εκεί μαθαίνει πως, μέχρι τα τελευταία του, ο πατέρας του έψαχνε ένα πρώην αξιωματικό των Ναζί που τον ταπείνωσε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Cheyenne αισθάνεται ότι οφείλει στον εαυτό του και στον πατέρα του να συνεχίσει την αναζήτηση και να πάρει εκδίκηση. Το ταξίδι του κατά μήκος της Αμερικής διώχνει την βαρεμάρα του και του μαθαίνει να βλέπει την ζωή με διαφορετικό τρόπο...
Οι Paolo Sorrentino και Sean Penn συνθέτουν ένα δίδυμο που αλληλοσυμπληρώνεται παράγοντας ένα φανταστικό αποτέλεσμα. Η ιστορία του ροκ σταρ, που δεν είναι ευχαριστημένος από την ζωή του και προσπαθεί με έναν ανορθόδοξο τρόπο να ωριμάσει, κάνοντας ένα road trip αναζήτησης, εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που κάνουν μια ταινία ξεχωριστή. Συναίσθημα, αλλαγή σκηνικών, αγωνία, μυστήριο, χιούμορ, κάθαρση. Η εικονική αφήγηση του Sorrentino με ξεναγό τον Sean Penn μάς ταξιδεύει σε όλες τις γωνιές της Αμερικής και στην ψυχοσύνθεση ενός σοφού παιδιού σε σώμα ενηλίκου. Ο ήρωας βρίσκεται σε 'καθεστώς' κάθαρσης, για λόγους παρελθούσων πράξεων και μιας καθυστερημένης ενηλικίωσης που, όμως στο τέλος, έρχεται με τον πιο θεαματικό τρόπο.
Ο ροκ σταρ δεν βαριέται απλά. Πάσχει από μια θλίψη που τον κυνηγάει χρόνια. Πιστεύει πως δεν είναι πραγματικός καλλιτέχνης και ότι με τα καταθλιπτικά τραγούδια του οδήγησε στο θάνατο δυο θαυμαστές του, δυο παιδιά. Η ευκαιρία του ταξιδιού που του προσφέρεται, τον κάνει να νιώσει ξανά χρήσιμος και να βρει ένα νόημα στην συνέχιση της ζωής του, αφού τα μέρη που επισκέπτεται τρέφουν την ανάγκη του για ελπίδα, κάτι που έχει από καιρό αποχωριστεί. Ο Sean Penn αποδεικνύει για ακόμα μια φορά πόσο μεγάλος ηθοποιός είναι. Η ερμηνεία του είναι συγκινητική και, σε αντίθεση με την εμφάνισή του, γοητευτική. Ο χαρακτήρας είναι σαν να υπάρχει για να ενσαρκωθεί μόνο απ' αυτόν.
Οι εικόνες και ο φωτισμός της ταινίας επιλέγονται εύστοχα από τον σκηνοθέτη για να έρθουν σε απόλυτη αρμονία με την πλοκή. Η ιστορία δεν μιλάει για ένα παιδί που έγινε άντρας. Περισσότερο το παιδί μαθαίνει να ζει μέσα σ' ένα σώμα ενηλίκου. Γιατί ούτε το παιδί, αλλά ούτε και η ιδεολογία του ροκά εγκαταλείπουν τον Cheyenne. Απλά αρχίζει να καταλαβαίνει τη σημασία τους. Γιατί μέχρι τη στιγμή που έφτασε στην Αμερική και έζησε την περιπέτεια, όπως έλεγε κι ο ίδιος, υπήρχε κάτι λάθος στην ζωή του, αλλά δεν ήξερε τι ακριβώς. Το λάθος ήταν ότι δεν είχε αποδεχτεί τον εαυτό του και τις επιλογές του. Κάνοντας αυτό το ταξίδι αισθάνθηκε για πρώτη φορά πως έκανε κάτι που άξιζε τον κόπο.
Η ταινία του Paolo Sorrentino καταφέρνει σχεδόν σε τέλειο βαθμό να συνδυάσει την εσωτερική αλλαγή με το πολύχρωμο εξωτερικό περιβάλλον, και την Ευρώπη με την Αμερική. Η συλλογή εικόνων και εμπειριών μετατρέπουν έναν όχι πολύ ασυνήθιστο κινηματογραφικό ήρωα σε έναν φιλόσοφο-εξερευνητή. Εξιτάρει την φαντασία και μας μαθαίνει ότι η ζωή είναι ομορφότερη όταν την κοιτάζεις στα μάτια...