Δημαγωγία, άγνοια κινδύνου και άγνοια γενικώς

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη 

Τρία περιστατικά των τελευταίων ημερών καταδεικνύουν πως η ηθελημένη άγνοια κινδύνου που επιδεικνύουν τα περισσότερα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εξελίσσεται σε μεταδοτική νόσο, ο ιός της οποίας περνά σε μια μερίδα του λαού – που σ’ αυτή την περίπτωση παρουσιάζει πραγματική άγνοια κινδύνου.Διότι, ενώ η ανευθυνότητα αυτών που υποστηρίζουν διάφορους παραλογισμούς (όπως η επιστροφή στη δραχμή ή η μονομερής καταγγελία του μνημονίου και τελικά η άτακτη χρεοκοπία της χώρας) δεν έχει συνέπειες για τους ίδιους, όταν ο ιός περνά από τους δημαγωγούς στους πολίτες, τότε οι μεν πρώτοι (οι δημαγωγοί) δεν πληρώνουν τίποτε, οι δε πολίτες (που τους πίστεψαν και τους ακολούθησαν) υφίστανται τις συνέπειες. 
Περιστατικό πρώτο: Κατά την επίσκεψη του βουλευτή Μανώλη Κόνσολα στο αστυνομικό τμήμα Καρπάθου, ένας αστυνομικός (που κάποιοι του φούσκωσαν τα μυαλά ότι επειδή του κόπηκε ο μισθός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει), εξεμάνη, καθυβρίζοντας και προπηλακίζοντας και κινούμενος απειλητικά εναντίον του επισκέπτη. 
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο αστυνομικός ο οποίος εντέλλεται να αποτρέπει περιστατικά βίας και όχι να τα προκαλεί, ετέθη σε διαθεσιμότητα και κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του – και επομένως και αυτόν τον μικρό μνημονιακό μισθό του – οι δε κύριοι που του φούσκωσαν τα μυαλά, συνεχίζουν κανονικά να παίρνουν τον μισθό τους (ενίοτε και δύο μισθούς ή έναν μισθό και μια σύνταξη), σφυρίζοντας αδιάφορα. 
(Κάτι ανάλογο συνέβη προσφάτως και με τον ποδοσφαιριστή Κατίδη, που κατέστρεψε την καριέρα του, ενώ αυτοί που τον γέμισαν τατουάζ και τον έμαθαν να χαιρετά χιτλερικά συνεχίζουν αμέριμνοι να αρμενίζουν στα πέλαγα της δημαγωγίας). 
Περιστατικό δεύτερο: Κατά την βράβευση Χαράς Νικοπούλου στην ορεινή κοινότητα Κέλλης του Δήμου Αμυνταίου, η δασκάλα ζήτησε η απονομή της πλακέτας προς την ίδια να γίνει από άλλο πρόσωπο και όχι από τον βουλευτή Στάθη Κωνσταντινίδη, «έναν βουλευτή που έχει υπογράψει το ΦΕΚ 240 που παραχωρεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας»! 
Εδώ, δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι απλώς με άγνοια κινδύνου (της γελοιοποίησης), αλλά με άγνοια γενικά – και μάλιστα από εκπαιδευτικό 
Όχι μόνο επειδή η κ. Νικοπούλου όφειλε να γνωρίζει πως μια χώρα χάνει την εθνική κυριαρχία της όταν κυκλοφορεί σαν ζητιάνα με την παλάμη ανοιχτή – και επομένως όφειλε να διευρύνει τον κύκλο αυτών που θεωρεί «προδότες», αναγνωρίζοντας ότι εξαιτίας και αυτών που η ίδια δεν θεωρεί προδότες, εξακολουθεί να λαμβάνει τον μισθό της από τους δανειστές. 
Όχι μόνο επειδή ως δασκάλα όφειλε να γνωρίζει Ιστορία και επομένως να είναι ενήμερη για τα δεινά που προκαλεί ο εθνικός διχασμός και ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε προδότες και ήρωες (αλλά με κάτι τέτοια ηρωικά φουσκώνουν τα μυαλά των ανθρώπων, που τελικά παίρνουν ψηλά τον αμανέ). 
Όχι μόνο επειδή το περίφημο ΦΕΚ 240 (12/12/12) δεν παραχωρεί καμιά εθνική κυριαρχία, απλώς ρυθμίζει διάφορα θέματα όπως η δημιουργία Ενιαίας Αρχής Πληρωμής, οι προμήθειες των ΟΤΑ, τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων, η κατάργηση της υποχρεωτικής εγγραφής στα επιμελητήρια, η πυροπροστασία κλπ 
Αλλά και επειδή όφειλε να γνωρίζει ότι βρίσκεται στην περιοχή της Φλώρινας, μια πολύ ευαίσθητη εθνικά περιοχή, που το τελευταίο που της χρειάζεται είναι να δει να χωρίζονται οι Έλληνες σε ήρωες και προδότες.
Και αυτό σημαίνει πως όφειλε να γνωρίζει πως αρνούμενη να λάβει το βραβείο της από έναν εκλεγμένο (που μόνο προδότης δεν είναι), μπορεί να τύχαινε να το παραλάβει από κανέναν από εκείνους (Ουράνιο Τόξο) που τον Νοέμβριο του 2008 οργάνωσαν συνέδριο για να συζητηθεί «το θέμα της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την Αλβανία». (Όταν κάποιος την αποκάλεσε Χρυσαυγίτισσα – δεν ξέρω αν είναι, αλλά αν είναι, κακό του κεφαλιού της – φέρεται να είπε «ρίχτηκε πάνω μου όλη η Τουρκιά, ε όχι και οι δικοί μας. Πλην όμως, ποιοι είναι οι «δικοί της», αφού τους θεωρεί δοσίλογους;). 
Περιστατικό τρίτο: Την περασμένη Κυριακή, σε νέα επεισόδια στην περιοχή των μεταλλείων Χαλκιδικής, οι γνωστοί άγνωστοι της περιοχής επιτέθηκαν με κυνηγετικά όπλα σε αστυνομικούς και πυροβόλησαν και τραυμάτισαν τρεις. 
Πρόκειται για το αποκορύφωμα της άγνοιας κινδύνου. Κάποιοι τους έχουν φουσκώσει τα μυαλά ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, χωρίς συνέπειες. 
Ουσιαστικά, δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι αγνοούν ή αψηφούν τον τρομακτικό κίνδυνο που διατρέχει αυτός που σηκώνει όπλο σε αστυνομικό. 
Με λίγα λόγια, οι δημαγωγοί οδηγούν τους πολίτες σε άγνοια κινδύνου, εκμεταλλευόμενοι είτε την πραγματική άγνοιά τους, είτε το θυμικό τους. 
Αλλά όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού, αυτοί που πληρώνουν είναι οι πολίτες – με απολύσεις, συλλήψεις, καταδίκες και, σε κάποιες περιπτώσεις, γελοιοποίηση. 
Η απώλεια του αισθήματος αυτοσυντήρησης μπορεί να αποτελέσει την τελική πράξη του δράματος…