Η Απόσειση των Ευθυνών

Γράφει ο Διονύσης Χιόνης*

Άναυδοι μείναμε άλλη μια φορά με την απόφαση του Eurogroup και την τμηματική εκταμίευση των 6,8 δις ευρώ. Μόνο σαν προφάσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι τρείς εκκρεμότητες που προέκυψαν από τον έλεγχο της πορείας του ελληνικού προγράμματος. ΣυγκεκριμέναH πρώτη εκκρεμότητα αναφέρεται στην ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Η εκκρεμότητα αυτή εξειδικεύεται κατά το eurogroup με την πώληση των ‘ενδιάμεσων’ τραπεζών (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και Proton Bank). To ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Ολοκληρώθηκαν οι ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών αλλά δυστυχώς νέο χρήμα στην αγορά δεν φαίνεται να υπάρχει και για άλλη μια φορά μας έμειναν οι πανηγυρισμοί. Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων συνεχίζει να επεκτείνεται και να απειλεί την οποιαδήποτε βιωσιμότητα των τραπεζών. Παράλληλα δεν γίνεται καμμία συζήτηση για τις νέες πηγές χρηματοδότησης των τραπεζών και για τις μελλοντικές ανάγκες κάλυψης του υπόλοιπου ποσού της ανακεφαλαιοποίησης. Αποτελεί λοιπόν απορίας άξιον όταν η απόφαση αναφέρεται στην ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος αυτή αφορά την τύχη του ΤΤ (eurobank) και τηςProton;
Κάλυψη του δημοσιονομικού κενού 2013-2014. Προφανώς η απόφαση του eurogroup αναφέρεται στο πρωτογενές έλλειμμα. Η κυβέρνηση ήδη έχει τοποθετήσει στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου το φορολογικό νομοσχέδιο και από ότι φαίνεται είναι θέμα ημερών η ψήφισή του. Αυτό όμως που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει και το eurogroup και δεν φαίνεται να ενδιαφέρει την τρόικα είναι η αποδοτικότητα των φόρων. Με βεβαιότητα μπορεί να προβλέψει κάποιος ότι δεν θα πετύχουν τους δημοσιονομικούς στόχους ούτε ο φόρος ακίνητης περιουσίας ούτε και ο φόρος εισοδήματος. Όταν η ύφεση κινείται στο 5% το 2013 είναι πρακτικά αδύνατο να έχουν απόδοση αυτοί οι φόροι. Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να αναρωτούνται που είναι η ανάπτυξη του δεύτερου εξαμήνου του 2013 που επαγγέλθηκαν το α’ εξάμηνο του ίδιου έτους.Η διοικητική μεταρρύθμιση αποτέλεσε και αποτελεί την κυριότερη αιτία της κυβερνητικής αστάθειας. Σε πολλά σημεία η τρικομματική και τώρα η δικομματική κυβέρνηση υπερβάλλει εαυτόν προσπαθώντας να εφαρμόσει τα υπεσχημένα. Αποτελεί βασική πεποίθηση όλων των εμπλεκομένων φορέων ότι κάτι παραπάνω χωρίς να διασαλεύσει την σταθερότητα της κυβέρνησης δεν μπορεί να γίνει. Επομένως η επίκληση της μη ολοκλήρωσης της διοικητικής μεταρρύθμισης για την μη καταβολή της δόσης αποτελεί απλή πρόφαση.
Ολες αυτές οι προφάσεις σε συνδυασμό και με περίεργες δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων δείχνει ότι το επόμενο χρονικό διάστημα αυτό που θα ενδιαφέρει την τρόικα και κατ επέκταση τοeurogroup είναι ο καταμερισμός της ευθύνης για την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος και όχι η ουσία.

*Ο Διονύσης Χιόνης είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης