Τον είδα να περπατάει νύχτα στο πλάι του δρόμου. Λίγο μετά τα Θέρμα. Ξυπόλυτος,με ένα δισάκι στον ώμο. Πήγαινε στον Φονιά. Περπατούσε αργά, ανέπνεε ήρεμα και κάθε τόσο έκανε μικρές στάσεις για να απολαύσει το Φεγγάρι.Είχε μεγάλο φεγγάρι εκείνο το βράδυ. Πάνσεληνος Ιούλη.Μέσα καλοκαιριού και το
αεράκι που έφτανε μέχρι το πρόσωπο του σήκωνε απαλά τις μπούκλες από τα μαλλιά του. Τον πλησίασα.Μύριζε αλμύρα και θυμάρι.
Την άλλη μέρα ξύπνησε νωρίς. Κοίταξε γύρω του και απαρίθμησε τους διάφορους τόνους πράσινου που τον κύκλωναν. Χαμογέλασε γλυκά. Σηκώθηκε τινάζοντας πίσω την χαίτη του και κατευθύνθηκε στο ποτάμι. Γδύθηκε και βούτηξε στο παγωμένο νερό. Χαμογέλασε για πρώτη φορά. Έμεινε εκεί ώρες. Πότε κολυμπωντας ανάσκελα και κοιτάζοντας τον ήλιο, πότε κάνοντας βουτιά από τους βράχους στην βάθρα κι άλλοτε δίνοντας ονόματα στις λιβελούλες που όλο περιέργεια πετούσαν γύρω του.
Το μεσημέρι βρισκόταν ξαπλωμένος στην αιώρα του. Έβγαλε ένα ξύλινο φλάουτο και άρχισε να παίζει μελωδικά. Οι φτέρες λικνίζονταν στον ρυθμό του. Χαιρόταν.Τα μάτια του είχαν το χρώμα του μελιού και τα χείλη του είχαν γεύση πράουστο.
28/07/2013Φυσούσε ήδη πολύ όταν κατέβηκε στους Κήπους. Τα κύματα κατέληγαν δαντελωτά στις άκρες των δαχτύλων του. Βρέθηκε γυμνός μέχρι τη μέση στο νερό. Σήκωσε τα χέρια ψηλά και έγνεψε στον ήλιο. Αποχαιρετούσε έτσι την μέρα και γελούσε δυνατά. Ήταν ελεύθερος.
αεράκι που έφτανε μέχρι το πρόσωπο του σήκωνε απαλά τις μπούκλες από τα μαλλιά του. Τον πλησίασα.Μύριζε αλμύρα και θυμάρι.
Την άλλη μέρα ξύπνησε νωρίς. Κοίταξε γύρω του και απαρίθμησε τους διάφορους τόνους πράσινου που τον κύκλωναν. Χαμογέλασε γλυκά. Σηκώθηκε τινάζοντας πίσω την χαίτη του και κατευθύνθηκε στο ποτάμι. Γδύθηκε και βούτηξε στο παγωμένο νερό. Χαμογέλασε για πρώτη φορά. Έμεινε εκεί ώρες. Πότε κολυμπωντας ανάσκελα και κοιτάζοντας τον ήλιο, πότε κάνοντας βουτιά από τους βράχους στην βάθρα κι άλλοτε δίνοντας ονόματα στις λιβελούλες που όλο περιέργεια πετούσαν γύρω του.
Το μεσημέρι βρισκόταν ξαπλωμένος στην αιώρα του. Έβγαλε ένα ξύλινο φλάουτο και άρχισε να παίζει μελωδικά. Οι φτέρες λικνίζονταν στον ρυθμό του. Χαιρόταν.Τα μάτια του είχαν το χρώμα του μελιού και τα χείλη του είχαν γεύση πράουστο.
28/07/2013Φυσούσε ήδη πολύ όταν κατέβηκε στους Κήπους. Τα κύματα κατέληγαν δαντελωτά στις άκρες των δαχτύλων του. Βρέθηκε γυμνός μέχρι τη μέση στο νερό. Σήκωσε τα χέρια ψηλά και έγνεψε στον ήλιο. Αποχαιρετούσε έτσι την μέρα και γελούσε δυνατά. Ήταν ελεύθερος.
Όταν άρχισε να πέφτει το σκοτάδι άναψε φωτιά. Στα μαλλιά του είχαν μπλεχτεί φύκια και κοχύλια. Με κοιτούσε κατάματα χωρίς να μιλά.
Δεν είχε φύλο, δεν είχε ηλικία, δεν είχε θρησκεία. Ίσως μιλούσε ελληνικά, ίσως γαλλικά, αγγλικά ή γερμανικά. Ίσως τουρκικά, μπορεί και βουλγαρικά, ρωσικά ή ολλανδικά. Δεν είχε σημασία. Σιωπούσε για να ακούει την σιγαλιά. Σιωπούσε για να ακούσει ότι έχει να του πει το νησί…
Ήταν ένα με την φύση. Ήταν ίδιος η φύση. Είχε γίνει κομμάτι της Σαμοθράκης. Πια.
Όνομα μη με ρωτάς. Ίσως είσαι εσύ. Ίσως είμαι και εγώ…
alpiega
Δεν είχε φύλο, δεν είχε ηλικία, δεν είχε θρησκεία. Ίσως μιλούσε ελληνικά, ίσως γαλλικά, αγγλικά ή γερμανικά. Ίσως τουρκικά, μπορεί και βουλγαρικά, ρωσικά ή ολλανδικά. Δεν είχε σημασία. Σιωπούσε για να ακούει την σιγαλιά. Σιωπούσε για να ακούσει ότι έχει να του πει το νησί…
Ήταν ένα με την φύση. Ήταν ίδιος η φύση. Είχε γίνει κομμάτι της Σαμοθράκης. Πια.
Όνομα μη με ρωτάς. Ίσως είσαι εσύ. Ίσως είμαι και εγώ…
alpiega
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου