Η ΑΟΖ ως οικονομικό εργαλείο

Νίκος Λυγερός

Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Την ώρα που προετοιμαζόμαστε για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, δηλαδή την υλοποίηση του πρώτου σταδίου, πρέπει ήδη να μελετάμε και το στρατηγικό βάθος. Αυτό μπορεί να γίνει εξετάζοντας εξωτερικές περιπτώσεις. Άλλα κράτη αντιμετωπίζουν την ΑΟΖ ως ένα οικονομικό εργαλείο. Αυτήν την περίοδο, η Ιταλία λόγω οικονομικής δυσκολίας δίνει έμφαση στην οικοπεδοποίηση, έτσι ώστε να παραχωρήσει θαλάσσιες περιοχές σε ξένες εταιρείες για εξόρυξη υδρογονανθράκων, διότι αντιλαμβάνεται ότι είναι πιο αποτελεσματικός τρόπος να φέρει ρευστότητα μέσω στρατηγικών επενδύσεων. Και γι’ αυτό το λόγο, υπάρχει ένα καλό timing και για την πατρίδα μας για να γίνει μία συνεκμετάλλευση στο Ιόνιο, με το κοίτασμα του «Πύρρου», το οποίο βρίσκεται ακριβώς στα όρια των ΑΟΖ των δύο χωρών. Μια άλλη περίπτωση είναι η Γαλλία με τη γαλλική Γουιάνα, όπου βρήκε εντός της ΑΟΖ κοίτασμα υδρογονανθράκων και υπάρχει πλέον μια κοινοπραξία μεταξύ Shell και Total στην περιοχή. Άλλη μια περίπτωση με μεγαλύτερο στρατηγικό βάθος είναι η αρκτική περιοχή, όπου εκεί υπάρχουν 8 χώρες, που πήραν την απόφαση να παραμερίσουν το θέμα της υφαλοκρηπίδας για να αντιμετωπίσουν ορθολογικά τις διεκδικήσεις της Ρωσίας. Λόγω του μεγέθους των κοιτασμάτων στην Αρκτική, η έννοια της ΑΟΖ αποτελεί την ισορροπία Nash μεταξύ αυτών των χωρών και βέβαια με τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Μάλιστα είναι αυτή η περίπτωση που αναγκάζει στην ουσία τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής να υπογράψουν επιτέλους το Δίκαιο Θάλασσας. Επίσης, σε αυτήν την περίπτωση συμμετέχει ενεργά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, άμεσα μέσω Δανίας και έμμεσα μέσω Νορβηγίας. Αυτά τα στοιχεία ενισχύουν την αντίληψη μας περί της ΑΟΖ και της αποτελεσματικότητάς της ως οικονομικού εργαλείου για την πατρίδα μας. Ας παραμερίσουμε λοιπόν την ασχετοσύνη και τον ραγιαδισμό που προσπαθούν να μας καθυστερήσουν στη διαδικασία της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ για να μπορέσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται να βοηθήσουμε την Ελλάδα μας για να βγει από αυτήν την πίεση που την καταπατεί. Στην περιοχή μας έχουμε το παράδειγμα της Κύπρου και τη δρομολόγηση του θέματος που έχει πετύχει ο Σ. Κασσίνης, ο οποίος θα μας βοηθήσει έμπρακτα και στις δικές μας προσπάθειες προς όφελος και της Ελλάδας και της Κύπρου. Η καθυστέρηση όταν δεν έχεις την τεχνογνωσία, είναι δικαιολογημένη, όταν όμως έχεις όλα τα απαραίτητα εργαλεία στη διάθεσή σου, τότε είναι εγκληματική. Δεν πρόκειται, λοιπόν, ν’ αφήσουμε να διαπραχθεί αυτό και θα συνεχίσουμε δυναμικά τον αγώνα της ελληνικής ΑΟΖ μέχρι την υλοποίησή της.