Μεθυσμένο Ημερολόγιο (The Rum Diary) -Σινέ Φλοίσβος,Τελευταία προβολή ταινίας για φέτος

Τετάρτη, 29 /8 – Κυριακή 2/9  2012 
Μεθυσμένο Ημερολόγιο (The Rum Diary) - Μπρους Ρόμπινσον
Σενάριο: Μπρους Ρόμπινσον, Χάντερ Σ. Τόμσον
Ηθοποιοί: Τζόνι Ντεπ, Αμπερ Χερντ, Ααρον Εκχαρτ, Πίτερ Τζένκινς, Τζιοβάνι Ριμπίζι
Η.Π.Α., 2011, διάρκεια: 120'
Αμερικανός δημοσιογράφος ονόματι Paul Kemp (Johnny Depp), απογοητευμένος από τη ζωή στη Νέα Υόρκη, ταξιδεύει στο εξωτικό Πουέρτο Ρίκο για να εργαστεί σε μια υπό κατάρρευση εφημερίδα του Σαν Χουάν. Το νερό θα αντικατασταθεί από το ρούμι και η ζωή του παίρνει άλλη τροπή όταν συναντά, μεταξύ άλλων τον Sala (Michael Rispoli), έναν μεθύστακα φωτορεπόρτερ, τον Sanderson (Aaron Eckhart), έναν άπληστο επιχειρηματία αγοραπωλησίας ακινήτων και τη Chenault (Amber Heard), την πανέμορφη ερωμένη του τελευταίου.
Πολυαναμενόμενη ταινία, κυρίως για τους φανατικούς θαυμαστές του Αμερικανού συγγραφέα και εμπνευστή της gonzo δημοσιογραφίας Hunter S. Thompson, γνωστού για το ψυχεδελικό «Fear And Loathing In Las Vegas», που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1998 σε σκηνοθεσία Terry Gilliam με πρωταγωνιστή και πάλι τον Johnny Depp. Το αυτοβιογραφικό «The Rum Diary» είναι ένα λιγότερο δημοφιλές βιβλίο του, γραμμένο κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '60, που παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι το 1998. Η πραγματοποίηση αυτής της ταινίας φαίνεται να αποτελούσε προσωπικό στοίχημα για τον Depp, ο οποίος όντας στενός φίλος του συγγραφέα, ανέλαβε ο ίδιος την παραγωγή. Αν και η ταινία είχε ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια, τελικά η προβολή και διανομή της αποφασίστηκε μόλις φέτος.
Ο κεντρικός άξονας της - εάν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει - περιστρέφεται γύρω από τη σχέση Kamp - Sanderson. O Sanderson, ο οποίος εμπλέκεται σε περίεργες μεσιτικές αγοραπωλησίες, ζητά από τον Kemp να γράψει ένα εκθειαστικό πλην αναληθές άρθρο για ένα επιχειρηματικό του πλάνο στο νησί. Έτσι ο Kemp βρίσκεται ενώπιον του διλήμματος να αποκαλύψει την αλήθεια και να γίνει υπέρμαχος της ηθικής ή να την αποκρύψει εξασφαλίζοντας μια γενναία αποζημίωση. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο για τον Kemp όταν ερωτεύεται τη γοητευτική Chenault. Και όλα αυτά εξελίσσονται σε ένα περιβάλλον ακατάπαυστης κατανάλωσης ρούμι, μερικών κοκορομαχιών και μίσους για τον Πρόεδρο Nixon.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η παραπάνω ιστορία λειτουργεί απλώς ως σεναριακό "χαλί" στην ταινία, ενώ απώτερος σκοπός είναι να αποδοθεί φόρος τιμής στον ίδιο τον Hunter S. Thompson και να οπτικοποιηθούν τα πρώτα δημιουργικά χρόνια -τα πιο συμβατικά θα έλεγε κανείς- του ακραίου συγγραφέα, προς τέρψιν του φανατικού κοινού του, λίγο πριν μετατραπεί στον πληθωρικό Raoul Duke του «Fear And Loathing In Las Vegas». Η ερμηνεία του Depp ως Kemp/alter ego του Thomson αρκεί για να το επιβεβαιώσει: oι fans του συγγραφέα θα ενθουσιαστούν με την εκπληκτική ομοιότητα του τρόπου ομιλίας και συμπεριφοράς του Depp με αυτόν του ινδάλματος τους. Στους λοιπούς θεατές, ωστόσο, μάλλον θα δώσει απλώς την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Depp. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο, απλά προβλέψιμα καλός.
Σεβαστή και συμπαθής η προσπάθεια, με αρκετές στιγμές πηγαίου γέλιου και όμορφη φωτογραφία, αλλά ο σκηνοθέτης Bruce Robinson, που υπογράφει και το σενάριο, φαίνεται να μην έχει αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Να δώσει έμφαση στα βιογραφικά στοιχεία; Να βάλει και λίγο ψυχεδέλεια για να μην κόψει η γνωστή συνταγή; Να πέσει στην παγίδα της κλισέ ιστορίας αγάπης ή όχι; Ίσως να πανικοβλήθηκε που υπήρχε το "φάντασμα" του προκατόχου του Terry Gilliam πάνω από το κεφάλι του, ίσως να μην ήξερε που ακριβώς να εστιάσει δεδομένου ότι έλειπε αρκετό καιρό από τα κινηματογραφικά δρώμενα, ίσως απλά το πρωτογενές υλικό που είχε στα χέρια του να μην ήταν και ότι καλύτερο.
Πάντως, όσοι τη δείτε, πάρτε και ένα μπουκάλι ρούμι μαζί σας για κάθε περίπτωση. Θα το χρειαστείτε...