Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά

Γράφει η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Μάνα μ’
Όντι έφγα απ’ τ’ Σαμουθράκ’ μι ντου μπάρμπα μ’ ντου Κυργιάκ’ κι πήγα τότι σ ντ’ Γιρμανία, γήμαν καμνιά δικατρία ,σ ‘αφσα μάνα μ’, μουναχή σ’, κι έτιιμι γείπις η ψυ σ’, τι έλα γένου τ’ αρφανό, πού να πάγου να κμοιθώ,τι να τώωγου ,τι να γέευου ,σι πγια γλώσσα να τα λέγου,πώς να πάγου σι γιατόο, πώς να πω ντου πιριτό,θμούμι μάνα μ’ κι του γράμμα απ’ σ’ έστλα μι ντ’Ανιστασιά,γήνταν Μας ,κι έλιγα ας γήμαν μνια βουλά σια ντ’ κιασιά κι να τώωγου κιασούδγια κι οχ γουρνίτκα λουκανκούδγια
κι να τώωγου του Σαββάτου ντ’ γερμ’ ντ κουκβάλα σντου σουφάα
κι ας μη γείχα μέσα σ’ τζέπις ούτι μνια τύιπγια δικάα.
Κι πι-άσαν κια τα χόονια μι του ζορ μι του καλό,
αλλά μάνα μ’, δε σι γείδα δε σι χόρτασα ιγώ.
Σήμια ,ταχιά αα νέρτου ,ντιπ ,οι μέις δεν ι σώναν
κι τα κβάργια μας καμέν ιμ’ δόστου γούλου κι μαζώναν.
Μάνα τι να πω η καμένους ,άφσις ανοιχτό του ματ’ κι ως του τέλους δε βαέθκις να ουουτάς μες στς δόομ’ τς νουμάτ’: 
Μη νι γείδιτι ντου παίδου μ’ ,τ’ουρφανό μ’ ,ντου Κουσταντή
τι να γέντι μες στα ξένα ,αλλί σντ κάθι μάνα απ’ γέννα
κι δεν έβλιπι πιδί!
Τώρα γήρτα, μ’ τι του θέλου ,γήρτα για να σι πααξβάλλου
Πού ένι για η γι αγκαλούδας του κουρμούδ ιμ για να βάλλου;
Μάνα μ’ ,νόμζα απ’ γήσαν νια, κι δε σ’ άγκμπιζι η χάους
κι έευτου μέδινι κι μένα παραπάν νάχου του θάους.
Δε τα υπουλόγσα όμους γούλα, αλήθγις γι κι ψέμα,
κι χουρίς ντουουπή στου λέγου , δε στιγνώνου απ’ του κλέμα.
Κι του λέγου βρε πιδγιά, τέλους δεν έχ’ η ξινιτιά!
Πείτι πως ταχιά αα σκουθώ κι τς γουνοί μ’ αα πα’να δγιω.
Γιατί άμα δε του πείτι ότ’ γείδα ιγώ αα δγείτι.
Μακάρ να μη του λάβιτι!
Κουσταντής