Με τα επιστημονικά αποτελέσματα που γνωρίζουμε για την περιοχή που βρίσκεται νότια της Κρήτης και ανήκουν στην ελληνική ΑΟΖ, μπορούμε να μιλήσουμε για στρατηγικά ενεργειακά αποθέματα. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε την τεκμηριωμένη ύπαρξη της Μεσογειακής Ράχης με πρίσματα επαύξησης και αυτά αποτελούν ουσιαστικά γεωλογικές παγίδες, όπου πρέπει να έχουν εγκλωβιστεί υδρογονάνθρακες. Με τέτοιου τύπου συνθήκες έχουν βρεθεί τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Καραϊβική (Τρινιντάντ και Βενεζουέλα), στη Ινδονησία (Δυτικό Τιμόρ), στο Μιανμάρ (νήσοι Ιραουάντι - Ανταμάν - Νικομπάρ). Έχει μεγάλη σημασία να συνδυάσουμε αυτό το γεγονός με την τεκμηριωμένη ύπαρξη καλύμματος πάνω από την Μεσογειακή Ράχη. Πρόκειται για τους εβαπορίτες του Μεσσηνίου. Αφού επιπλέον υπάρχουν μεγάλα πάχη ιζημάτων νότια της Κρήτης, αλλά και άφθονη οργανική ουσία που παράγει φυσικό αέριο ή πετρέλαιο. Αυτή η καθαρά γεωλογική προσέγγιση έρχεται να ενισχύσει τα δεδομένα της αναλογικής γεωλογίας, αλλά και των σεισμικών δεδομένων που αναλύει η νορβηγική εταιρεία PGS. Βέβαια προς το παρόν η έρευνα γίνεται με τετράγωνα 40 επί 40 χιλιόμετρα και σίγουρα θα πρέπει να γίνει και μια πιο πυκνή έρευνα από τις εταιρείες που θα είναι υποψήφιες στους γύρους αδειοδότησης που θα εκδώσει η Ελλάδα στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση όμως βλέπουμε ήδη στοιχεία γεωστρατηγικής και γεωοικονομίας που αλλάζουν τα δεδομένα που γνωρίζαμε τόσα χρόνια. Τώρα είναι μόνο η αρχή για μας. Κάθε μέρα τα δεδομένα της ελληνικής ΑΟΖ, ισχυροποιούν τις θέσεις ακόμα και αν βρισκόμαστε στο στάδιο του de facto, πριν περάσουμε στο στάδιο του de jure. Τώρα πια δεν έχουμε μόνο την υπογραφή μας του 1982 και το Νόμο του 1995. Οι νέες μας κινήσεις είναι εποικοδομητικές, έχουν μια δυναμική που χτίζεται πάνω στα γεωλογικά δεδομένα. Διότι αυτά είναι τα θεμέλια του απέραντου γαλάζιου. Έχουμε ξεφύγει από την παθητική στάση που μας καταπιέζει, διότι δεν έδινε καμιά προοπτική. Η ΑΟΖ έχει την ικανότητα να προσφέρει ανάκαμψη και κατά συνέπεια την ανάπτυξη. Η ελληνική ΑΟΖ όμως επιτρέπει και αλλαγές σε τακτικό επίπεδο. Είναι λοιπόν θέμα της πολιτικής βούλησης να υλοποιήσουμε το όραμά μας. Διότι πρέπει να αντιληφθούμε ότι στο Ιόνιο θα μπορούσαμε ήδη να κάνουμε επαφές με την Ιταλία για το κοίτασμα Πύρρος που βρίσκεται ακριβώς πάνω στην οριοθέτηση του 1977 μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος να καθυστερούμε σε αυτό το σημείο, όπου τα δεδομένα της εταιρείας PGS είναι πιο πυκνά, αφού αφορούν τετράγωνα 10 επί 10 χιλιόμετρα. Πρέπει λοιπόν να συνδυάσουμε όλα αυτά τα δεδομένα μέσω της υψηλής στρατηγικής της ελληνικής ΑΟΖ, για να αναπτύξουμε ένα στρατηγικό σχεδιασμό που να είναι συμβατός και με άλλους τομείς της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου