Ελληνική συνείδηση

Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Όταν ξέρουμε ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα δεσμευμένη στη δημιουργία του ενεργειακού διαδρόμου από τη νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την ευρωπαϊκή αγορά, αναρωτιόμαστε πώς κανείς δεν δίνει έμφαση για να αντικρούσει τις κυπριακές προτάσεις που είναι διατεθειμένες να χρησιμοποιήσουν την γειτονική χώρα

ως στρατηγικό πέρασμα για τη μεταφορά φυσικού αερίου. Πολλοί προσπαθούν να μειώσουν τον προδοτικό χαρακτήρα αυτών των δηλώσεων, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Όταν ξέρουμε επιπλέον ότι απαιτείται συνεργασία και συναντίληψη με στόχο τη βιώσιμη και ασφαλή ενέργεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό αντικρούει κάθετα τα προηγούμενα, γιατί κανείς πολιτικός δεν κατηγορεί ξεκάθαρα αυτές τις δηλώσεις που επιτρέπουν στα κατεχόμενα να χρησιμοποιηθούν ως δίαυλος δίχως κανένα πρόβλημα ούτε με το θέμα των προσφυγών, των εγκλωβισμένων και των αγνοουμένων. Πολλοί πιστεύουν πια ότι οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν έχουν πια καμιά σημασία και ειδικά σε γεωπολιτικό επίπεδο, ενώ η ιστορία αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Μπορεί πριν μερικά χρόνια η Κύπρος να ήταν εντελώς απομονωμένη και αυτό να είχε κάποια ρεαλιστική βάση, αλλά τώρα όχι μόνο δεν έχει νόημα, αλλά είναι επιπλέον επικίνδυνο να σκεφτόμαστε ακόμα με αυτόν τον τρόπο. Διότι όπως το έγραψαν και δικοί μας ευρωβουλευτές είναι μέλημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ενταχθούν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο οι εθνικές πρωτοβουλίες της Κύπρου και της Ελλάδας αναφορικά με το ενεργειακό τομέα. Διότι όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελεί ανάγκη η δημιουργία υποδομών φυσικού αερίου με στόχο τη διαφοροποίηση των πηγών της ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι' αυτό το λόγο μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει πλέον τις έρευνες για τον εντοπισμό και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Αρκτική. Κατά συνέπεια, κάθε εθνική πρωτοβουλία που χρειάζεται την στήριξη των ευρωπαϊκών θεσμών για ανάπτυξη και έργα και σχετίζεται βέβαια με τον τομέα των υδρογονανθράκων θα ενισχυθούν, διότι θα είναι επιλέξιμα πιο εύκολα για ενδεχόμενες χρηματοδοτήσεις, αφού γνωρίζουμε εξ αρχής ότι υπάρχει ανάγκη. Έτσι οι προσπάθειες στην Κύπρο για να κρατήσουν υποτίθεται ισορροπίες με τους γείτονες αποτελούν επί του πρακτέου κινήσεις οι οποίες δεν είναι μόνο κινήσεις αντιπερισπασμού, αλλά επικίνδυνες για όλο τον Ελληνισμό και ειδικά αυτή την περίοδο που στοχεύουμε μέσω της υψηλής στρατηγικής στην ανάκαμψη και την ανάπτυξη. Η όλη περιοχή έχει σημαντικές προοπτικές και προσφέρει το πλαίσιο για ισχυρές συμμαχίες. Δεν είναι λοιπόν η ώρα να βάλουμε αυτογκόλ, επειδή εξετάζουμε μόνο και μόνο τα κομματικά συμφέροντα κάθε παρατάξεις που είναι έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα προκειμένου να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές. Αποφύγαμε το Σχέδιο Ανάν γιατί υπήρχε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και μόνο. Ας μην ξεχνάμε τόσο εύκολα. Κι ακόμα περιμένουμε να δούμε ποιος θα πάρει τη σκυτάλη του για να συνεχίσει το έργο του εκεί, όπου το είχε αφήσει δίχως εκπτώσεις ούτε βέβαια προδοσίες.