Ένας χρόνος απουσίας σου (Στον μακαριστό γέροντα Πολύκαρπο Μαντζάρογλου)

Πέρασε ἕνας χρόνος ἀπό τότε πού ἔφυγες Γέροντα!
Ἡ βαρειά καί στιβαρή παρουσία σου ἀπουσιάζει πιά ἀπό τό Μοναστήρι τῆς Μάκρης. Τό ἐπιβλητικό ὕφος σου καί τό σπινθηροβόλο μάτι σου δέν ἐπισκοπεύει πιά τόν εὐλογημένο τόπο. Ἦρθες πρίν ἀπό χρόνια καί γέμισες τήν ψυχή μας μέ μια πνευματικότητα ἄλλου εἴδους. Σοβαρός, ἐνέπνεες ἐμπιστοσύνη. Λιγομίλητος,
δίδασκες πλουσιοπάροχα. Μέ ἁπλούς συλλογισμούς, ἔδινες βαθυνούστατα νοήματα. Εὐγενής στή συμπεριφορά, ἔκανες τούς γύρω σου νά νιώθουν ἄρχοντες. Φιλόξενος πρός ὅλους, φίλους καί μή, τούς ἔκανες νά αἰσθάνονται τη Μάκρη σάν τό σπίτι τους. Πρός τούς ἱερεῖς μεγάλος ἀδελφός. Πρός τούς νέους πατερούλης. Πρός τά παιδιά, φίλος ἀκριβός.
Ἄλλά τό ἔργο σου ὑπῆρξε κυρίως πνευματικό. Ἀγαποῦσες τή λατρεία στίς πολλαπλές ἐκφάνσεις της καί τή μοναχική βιοτή στίς ἀκραῖες ἀναζητήσεις της. Ἐξομολογοῦσες τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων μέ χειρουργική ἐπιμέλεια καί ἔδινες τά κατάλληλα φάρμακα, ὥστε ὁ πιστός νά ὀρθοποδήσει καί νά σταθεῖ μονάχος του στό ὕψος τῆς ἀξιοπρεποῦς εὐθύνης του. Σεβόσουν τήν προσωπικότητα πού σοῦ ἐμπιστευόταν τό εἶναι της, δέν τήν ἐξουθένωνες, δέν τήν ἐκμεταλλευόσουν, δέν τήν ὑποκαθιστοῦσες. Διακριτικός σέ ὅλες σου τίς κινήσεις, προκειμένου νά μήν σκανδαλίσεις. Ἐλεύθερο πνεῦμα, ὁ ἴδιος, ἔδινες φτερά ἀνεξαρτησίας σέ ὅλους. Μετέδιδες τήν ἀγάπη σου χωρίς ἁβρότητες καί διαχύσεις. Φανέρωνες τό ἐνδιαφέρον του χωρίς συναισθηματισμούς καί ἐκδηλώσεις.
Ἔξυπνος καί εὐφυής. Ἔβλεπες μακρυά καί στόχευες ψηλά. Ἔβαζες βάσεις καί ὕψωνες κορυφές. Ἔχτιζες θεμέλια καί οἰκοδομοῦσες στέρεα. Ἡ Ἀδελφότητα ἦταν ἡ διαρκής ἔγνοια σου. Ἡ σοφή καί ὑπομονετική γερόντισσα Μακρίνα καί οἱ μικρὲς ἀδελφές της. Πίστευες πώς ἄν ἡ ἀδελφότητα βαδίζει σταθερά, τότε τό ἄρωμα τῆς μοναστικῆς ἐμπειρίας θά μοσχοβολήσει σ’ ὅλη τήν ἐπαρχία. Καί εὐωδίασε. Ἔφερε τη σοβαρότητα τῆς ἀγγελικῆς βιοτῆς στήν περιοχή. Εἴδαμε τήν ὑπευθυνότητα ἑνός πνευματικοῦ ἔργου, παλαιοῦ ἀλλά καί σύγχρονου πού δίδαξε τόσο εὔληπτα.
Μαθητές σου κατεστάθησαν ἀρχιερεῖς ἀπό τήν Ἑλλάδα, τή Συρία, τή Ρωσία καί τή Βουλγαρία, Ἡγούμενοι ἀπό τήν Ρουμανία, ἀκόμα καί ὁ νῦν Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰωάννης, πού ἀπό φοιτητής ἦρθε κοντά σου κι ἔμεινε μέχρι τήν κοίμησή σου. (Ὅταν, 3 μῆνες πρίν γίνει Πατριάρχης, τοῦ ζήτησα νά ἀναλάβει ἐκεῖνος τή θέση σου στή Μονή, δέχτηκε μέ συστολή, «λέτε ὅτι μπορῶ ἐγώ νά ἀντικαταστήσω τόν Γέροντα;»)
Πολλοί σοῦ ὀφείλουν πολλά. Πολλοί σοῦ χρωστοῦν τά πάντα. Ἀκόμα καί τή σιωπή σου, γιά θέματα πού θά ἀποκαθιστοῦσαν τήν ἀλήθεια ἔναντι τῆς πλάνης καί τῆς ἀδόκιμης πνευματικότητας.
Γι’ αὐτό καί «τόν ἔπαινόν σου ἐξαγγέλει ἡ Ἐκκλησία».
Τό ἐρχόμενο Σάββατο στό Μοναστήρι σου στήν Μάκρη θά τελέσουμε τό ἐτήσιο μνημόσυνό σου, Γέροντα. Θά προσευχηθοῦμε γιά σένα, ἐλπίζοντας ὅτι ἡ παρρησία σου δίπλα στό θρόνο τῆς Ἁγίας Τριάδος δέν θά μᾶς λησμονήσει. Ἄν εἶναι δυνατόν! Μᾶλλον πιό ἔνθερμη θά εἶναι γιά ὅλους μας. Καί ἡ ἐδῶ παρουσία σου ἔντονα χαραγμένη σέ ψυχές, σέ ζωές, σέ συνειδήσεις, στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία τοῦ τόπου μας. Τά ἴχνη τῆς διαβάσεώς σου βαθειά χαραγμένα στό χωράφι τοῦ Θεοῦ. Τό γαλήνιο καί ἀγγελικό σου πρόσωπο, καθρέπτης γιά τή δική μας πορεία μέχρις ὅτου μορφωθεῖ ὁ Χριστός μέσα μας. Ἡ εὐλογημένη γερόντισσα Μακρίνα στό τιμόνι πού ἄφησαν τά χέρια σου καί οἱ ἀδελφές τῆς Μονῆς στὰ βήματα τῆς ζωῆς ποὺ τὶς δίδαξες.
Ὅμως τώρα, στό ἐτήσιο μνημόσυνό σου, μέ τόν πλοῦτο τῆς θύμησής σου στά χέρια μας, ἄς ὁμολογήσουμε ἀνθρωπίνως: «μᾶς λείπεις Γέροντα!».
✥ Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ