Παραξενεύομαι ακόμη και διαπορώ, πώς γίνεται να τα λένε οι επικεφαλής των κομμάτων σωστά, επικρίνοντας όλους τους άλλους και όταν συντρέχουν λόγοι συγκυβέρνησης να γίνονται λαγοί με το ισχυρό επιχείρημα, «δεν συμφωνούμε»!.Μα είμαστε σοβαροί! Μάλλον σοβαροφανείς, που ξέρουμε να κάνουμε καλά, όσα οι άλλοι αγνοούν έστω και από πρόθεση. Και η πάγια φράση «υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν» δεν είναι απίστευτα προκλητική για τους Έλληνες, που μετά το ’74 έχτιζαν και γκρέμιζαν; Και ποιοι ή πώς δημιούργησαν την πλουτοκρατία, αν όχι οι κυβερνήσεις με την περιστασιακή πλην όμως στοχευμένη φαυλότητα; Γνώρισα πολλούς, πολιτικούς δια βίου, και ξέχασα τι επαγγέλλονταν. Γνωρίζω πολλούς που δεν κάνουν κάτι άλλο παρά μόνο δημόσιες σχέσεις ,που το παίζουν παράγοντες, ξερόλες και αν τους πατήσεις το νύχι και έχεις και ένα «ωφέλιμο» θα σε «ταξιδέψουν» με τον πιο ύπουλο τρόπο ,θα σε ρίξουν στον καιάδα για να μην ακούνε φωνή καμιά.
Ω, τι απελπισία! Μήπως όταν μιλάμε για πολιτική εννοούμε κάτι ας πούμε σαν εμπόριο; Μήπως εμπορευτήκαμε με λάθος τρόπο, προϊόντα που θα είχαν καλύτερη τύχη αλλά κοιτάξαμε τις τύχες μας, εντελώς ιδιωτικά;
Και να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους! Κάποιοι που ψήφισαν δημοκρατική αριστερά ,χωρίς να παραβλέπω τις ουτοπιστικές κινήσεις της Δεξιάς ή της Αριστεράς είπαν :τι γίνεται τώρα με δικομματική! Κι όμως ο δικομματισμός είναι χαρακτηριστική πολιτική κατάσταση, όχι γιατί ο λαός ψηφίζει δύο κόμματα αλλά γιατί οι ενδιάμεσοι αισθάνονται προδομένοι και απέχουν τη στιγμή που επιβάλλεται να δοκιμαστούν!
Έτσι θα ανακάμψουμε, κουτσαίνοντας, με πολιτικές φανφάρες ;Αν λοιπόν, θέλουμε να σώσουμε τη χώρα για να σωθούμε ,δεν υπάρχει λόγος να διαφωνείς χάριν του πολιτικού πρεστίζ. Μετά λένε αδιαφορεί ο κόσμος! Δεν αδιαφορεί παρακολουθεί σιωπηλά ,ποιοι τελικά έχουν τη λύση. Κανείς, όσο θα διαφωνούν μπροστά στον υπάρχοντα κίνδυνο και στο φοβερό αδιέξοδο!
Ευτυχώς ή δυστυχώς φτάσαμε στο τέλος γιατί τα πολυποίκιλα πειράματα αντοχής και αυτού ακόμα του σοσιαλισμού εξαντλήθηκαν. Επικράτησε καπιταλιστική αναρχία και οι σοσιαλιστικές ιδέες, οι πραγματικές σοσιαλιστικές ιδέες εμφορούμενες από την επιθυμία του πλουτισμού, από τη φιλοπρωτία και το συμφέρον, θύμισαν -ουκ ολίγες φορές- τη φράση, θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι, κι έφαγαν του λαού το κεφάλι.
Το κράτος έπαψε να λειτουργεί από η στιγμή που δεν υφίστατο δημοκρατική λειτουργία ,και δεν υφίστατο εξαιτίας των προσπαθειών να περάσουμε στην παγίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος αλλά με την κατάργηση εν καιρώ της εσωκομματικής δημοκρατίας εξαιτίας των ηγετικών τάσεων .Λέτε αυτές οι τάσεις να μην έφεραν στο προσκήνιο ισχυρούς οικονομικούς κύκλους των οποίων η ανάμειξη σήμαινε πολλαπλές ωφέλειες!
Εκφυλίστηκε η δημοκρατία από τη φιλοδοξία, η οποία υπαγόρευε συναλλαγές και το πολιτικό χρήμα ανέλεγκτο έρρεε άφθονο. Στην ιστορία αναφέρεται ότι για να θέση κάποιος υποψηφιότητα ως βουλευτής έπρεπε να έχει ένα μεγάλο κύκλο οπαδών. Ως υποψήφια κάποτε, διαπίστωσα ότι με αυτά τα μυαλά του τέλους του 19ου αιώνα αρχές 20ου πορευόμαστε και δεν θα προκόψουμε όσο η ψηφοθηρία θα λειτουργεί ως αποτέλεσμα της θεσιθηρίας και του πλουτισμού!
Η δημοκρατία για να λειτουργήσει θα πρέπει να οδεύσουμε προς το κοινό όφελος όλοι ,τουλάχιστον για τα χρόνια που έρχονται. Διαφορετικά ,οι ανταγωνισμοί από τις εξέδρες και οι λόγοι ,χάριν εντυπωσιασμού, εσένα Έλληνα δε θα σε αναδείξουν σε άξιο ευρωπαίο πολίτη αλλά σε ταπεινό ανθρωπάκο που επειδή, όπως ξαναέγραψα, δε θα μάθεις να μένεις σε ασιτία, θα πεθάνεις !
Ω, τι απελπισία! Μήπως όταν μιλάμε για πολιτική εννοούμε κάτι ας πούμε σαν εμπόριο; Μήπως εμπορευτήκαμε με λάθος τρόπο, προϊόντα που θα είχαν καλύτερη τύχη αλλά κοιτάξαμε τις τύχες μας, εντελώς ιδιωτικά;
Και να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους! Κάποιοι που ψήφισαν δημοκρατική αριστερά ,χωρίς να παραβλέπω τις ουτοπιστικές κινήσεις της Δεξιάς ή της Αριστεράς είπαν :τι γίνεται τώρα με δικομματική! Κι όμως ο δικομματισμός είναι χαρακτηριστική πολιτική κατάσταση, όχι γιατί ο λαός ψηφίζει δύο κόμματα αλλά γιατί οι ενδιάμεσοι αισθάνονται προδομένοι και απέχουν τη στιγμή που επιβάλλεται να δοκιμαστούν!
Έτσι θα ανακάμψουμε, κουτσαίνοντας, με πολιτικές φανφάρες ;Αν λοιπόν, θέλουμε να σώσουμε τη χώρα για να σωθούμε ,δεν υπάρχει λόγος να διαφωνείς χάριν του πολιτικού πρεστίζ. Μετά λένε αδιαφορεί ο κόσμος! Δεν αδιαφορεί παρακολουθεί σιωπηλά ,ποιοι τελικά έχουν τη λύση. Κανείς, όσο θα διαφωνούν μπροστά στον υπάρχοντα κίνδυνο και στο φοβερό αδιέξοδο!
Ευτυχώς ή δυστυχώς φτάσαμε στο τέλος γιατί τα πολυποίκιλα πειράματα αντοχής και αυτού ακόμα του σοσιαλισμού εξαντλήθηκαν. Επικράτησε καπιταλιστική αναρχία και οι σοσιαλιστικές ιδέες, οι πραγματικές σοσιαλιστικές ιδέες εμφορούμενες από την επιθυμία του πλουτισμού, από τη φιλοπρωτία και το συμφέρον, θύμισαν -ουκ ολίγες φορές- τη φράση, θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι, κι έφαγαν του λαού το κεφάλι.
Το κράτος έπαψε να λειτουργεί από η στιγμή που δεν υφίστατο δημοκρατική λειτουργία ,και δεν υφίστατο εξαιτίας των προσπαθειών να περάσουμε στην παγίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος αλλά με την κατάργηση εν καιρώ της εσωκομματικής δημοκρατίας εξαιτίας των ηγετικών τάσεων .Λέτε αυτές οι τάσεις να μην έφεραν στο προσκήνιο ισχυρούς οικονομικούς κύκλους των οποίων η ανάμειξη σήμαινε πολλαπλές ωφέλειες!
Εκφυλίστηκε η δημοκρατία από τη φιλοδοξία, η οποία υπαγόρευε συναλλαγές και το πολιτικό χρήμα ανέλεγκτο έρρεε άφθονο. Στην ιστορία αναφέρεται ότι για να θέση κάποιος υποψηφιότητα ως βουλευτής έπρεπε να έχει ένα μεγάλο κύκλο οπαδών. Ως υποψήφια κάποτε, διαπίστωσα ότι με αυτά τα μυαλά του τέλους του 19ου αιώνα αρχές 20ου πορευόμαστε και δεν θα προκόψουμε όσο η ψηφοθηρία θα λειτουργεί ως αποτέλεσμα της θεσιθηρίας και του πλουτισμού!
Η δημοκρατία για να λειτουργήσει θα πρέπει να οδεύσουμε προς το κοινό όφελος όλοι ,τουλάχιστον για τα χρόνια που έρχονται. Διαφορετικά ,οι ανταγωνισμοί από τις εξέδρες και οι λόγοι ,χάριν εντυπωσιασμού, εσένα Έλληνα δε θα σε αναδείξουν σε άξιο ευρωπαίο πολίτη αλλά σε ταπεινό ανθρωπάκο που επειδή, όπως ξαναέγραψα, δε θα μάθεις να μένεις σε ασιτία, θα πεθάνεις !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου