28η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λύσσας

Επανεμφάνιση της λύσσας
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι από 19/10/2012 έχει επανεμφανιστεί η λύσσα στην Ελλάδα. Το πρώτο κρούσμα αφορούσε μία κόκκινη αλεπού (δεξαμενή του ιού της λύσσας στη φύση ) στην περιοχή Σιάτιστας Κοζάνης. Έκτοτε και μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί συνολικά 24
κρούσματα ( 20 σε αλεπούδες, 3 σε σκυλιά και 1 σε γάτα).
Στην πόλη μας, την Αλεξανδρούπολη, παρατηρείται το φαινόμενο των υπερβολικού αριθμού αδέσποτων σκύλων. Στο κέντρο της πόλης, στις παρυφές της πόλης -οι οποίες επιλέγονται και από περαπατητές-, το φαινόμενο έχει ξεφύγει των -ούτως ή αλλιώς περιορισμένων- δυνατοτήτων της δημοτικής αρχής. Μάλιστα σε χωριό πλησίον της Αλεξανδρούπολης είχαμε και το δυστύχημα να επιτεθεί οικόσιτος σκύλος σε μαθήτρια Γυμνασίου και να της καταστρέψει το πρόσωπο.
Παράλληλα έχει μεγεθυνθεί το φαινόμενο των σκύλων που έχουν λουράκι στο λαιμό τους (δηλαδή κάποτε ήταν οικόσιτοι) και τώρα είναι αδέσποτοι. Ενώ παράλληλα όλο και περισσότεροι συμπολίτες ασχολούνται με θέματα που αφορούν αδέσποτα σκυλιά και αγοράζουν κατοικίδιο σκύλο. Κατά συνέπεια οι εστίες κινδύνου έχουν υπερδιπλασιαστεί.
Στους χώρους δίπλα στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (Ιχθυόσκαλα) συντηρούνται από αυτόκλητους φιλόζωους αγέλες σκύλων, οι οποίες έχουν απρόβλεπτη συμπεριφορά και μπορούν να τρομοκρατήσουν -το λιγότερο - ανίδεους περιπατητές ή ποδηλάτες, σε ένα σημείο μάλιστα της πόλης που θα είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος να απαντήσει στην έκκληση για ΒΟΗΘΕΙΑ!
Παρακαλούμε πολύ ο Δήμος να υποχρεωθεί σε λήψη μέτρων και να ενημερωθούν οι φιλοζωικές εταιρείες και το σύνολο του πληθυσμού σχετικά με την επανεμφάνιση της λύσσας. Επίσης, οι φιλοζωικές οφείλουν να θεσπίσουν κανόνες δεοντολογίας για τους έχοντες κατοικίδιο, οι οποίοι επιδεικνύουν μεν έτσι τα "τρυφερά τους αισθήματα" θεωρούντες εαυτούς ενίοτε ως είδος ανώτερο των κοινών θνητών - κάτι σαν ποιητές ή φιλόσοφοι- όμως καθόλου δεν αισχύνονται που δεν έχουν μαζί τους μια εφημερίδα, ώστε να μην καταστρέφουν πεζοδρόμια και πάρκα της πόλης με τις οσμές των περιττωμάτων των κατοικιδίων τους, μετατρέποντας σε παγίδα για κάθε παιδάκι και άτομο γενικά και αυτά τα λίγα πάρκα της πόλης μας -οποία ευαισθησία! και υποκρισία- . Διότι μπορεί κάθε δεσποινίδα να νιώθει παριζιάνα με το λευκό σκυλάκι της και το πανάκριβο λουράκι του, αλλά δεν είδα καμιά από αυτές να κρατούν γάντια μιας χρήσης και εφημερίδα για το απρόοπτο… Διότι αν ο άνθρωπος δεν έχει αγωγή, όλα αποκτούν μια ευτέλεια στα χέρια του.Η βόλτα με το σκυλάκι μου, πέραν ορισμένων περιπτώσεων μοναχικών ατόμων, έχει γίνει μόδα, δείγμα νεοπλουτισμού, καθώς το να δίνεις λεφτά για εμβόλια και αξεσουάρ, παιχνίδια σκύλων κλπ, ενώ γνωστοί μας άνθρωποι έχουν ξεπέσει οικονομικά, μοιάζει ύβρη σήμερα!
Εξ αφορμής λοιπόν της επανεμφάνισης της λύσσας, - όχι της κοινωνικής αλλά της πραγματικής- ας είμαστε τουλάχιστον προσεκτικότεροι και απαιτητικότεροι από τους νεότευκτους φιλόζωους.
Διότι πραγματικά έχουμε χάσει κάθε μέτρο σε πολλά θέματα, η ευθυκρισία μας έχει αλλοιωθεί σαν ληγμένη τροφή που τώρα πλέον - στον καιρό που καταλύεται ο ορθός λόγος, το άσπρο υποδεικνύεται ως μαύρο και το αντίθετο, που κλέφτες κι αστυνόμοι εναλλάσσουν ρόλους- μπορεί και το ληγμένο, το χαλασμένο να καταναλωθεί...