Μια έρημος στην πόλη μας...

Σκέψεις και απογοητεύσεις από ένα περίπατο στην περιοχή ανατολικά του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης  

Μια απέραντη έκταση απλώνεται στα ανατολικά του λιμανιού της πόλης μας. Αν κανείς περπατήσει εκεί και αγαπά την πόλη, θα μπορέσει με τα μάτια της ψυχής του να δει στο ερημικό αυτό τοπίο, δυνατότητες μορφοποίησης. Τώρα είναι πραγματικά εγκαταλελειμμένο και τα φυτά ακόμη
μοιάζουν με αυτά των άνυδρων περιοχών. Ωστόσο, μια πιο νηφάλια ματιά μπορεί να δει ότι ο χώρος είναι εύκολα μετατρέψιμος σε τόπο αναψυχής για παιδιά, ως πάρκο παιχνιδιών τόσο κοντά στη θάλασσα, ενώ θα μπορούσε να φιλοξενήσει και υπαίθριο σινεμά. Επίσης, αφού το λιμάνι είναι "ακατοίκητο" από τα καράβια που ποτέ δεν ήρθαν και δεν θάρθουν, αφού το αβαθές της κατασκευής είναι απαγορευτικό (απορεί κανείς γιατί έγινε!) θα μπορούσε να φιλοξενήσει ήπια θαλάσσια παιχνίδια. 

Η πόλη μας έχει σημεία που ασφυκτιούν και από τις περισσότερες γειτονιές λείπει ο ζωτικός χώρος. Εδώ θα μπορούσαμε να επεκταθούμε και να δώσουμε την ευκαιρία στη νεολαία μας, να επιδοθεί σε δημιουργικές δραστηριότητες. Να δώσουμε λοιπόν μερικές ιδέες στις "ασώματες κεφαλές", όπως έλεγε ο Στρατής Τσίρκας όταν αναφερόταν στην ηγεσία του κόμματος που δεν είχε ψυχή και σώμα να νιώθει τα προβλήματα της απλής καθημερινότητας των απλών ανθρώπων;
Μήπως δεν μπορούν να γίνουν γήπεδα tennis ώστε να μην περιμένουν στην ουρά οι αθλητές για να ρίξουν μια μπαλιά κάθε 20 άτομα; Μήπως να γινόταν χώρος για skateboard; Μήπως να χτιζόταν ένα Village και για τους Αλεξανδροπολίτες που δεν έχουν μια κινηματογραφική αίθουσα της προκοπής; Μήπως να απλωνόταν ένα φιλέ του volley, που η παράδοση που είχε στο άθλημα η πόλη μας πάει να χαθεί; Ποιος θα σκεφτεί επιτέλους δημιουργικά την πόλη μας; Μήπως να πάρουμε ως πολίτες την τύχη στα χέρια μας για να αποφύγουμε κάθε την ερημοποίηση στην οποία διολισθαίνουμε γενικώς;