Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά-Tσι φτώχειας τα καμώματα

Γράφει η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Γιάννς-Άκσι βρε μάνα μ’ να σι πω, κι μη μι κάνς ντου μπένιμ
Γιατί θέλ’ δε αα ξανακστώ κ’ ύστια βγε κι γιέεβιμ!
Βασιλκή- Οχ(ι) δε σ’ακούγου, κι σα φύγ -ς δε αα σι κλαίν καμπόσ’
Μου, πε, σα θέλς ντου Κουσταντή κι ό,τ ένι ας μας δώσ’.
Γ--- Βγάλι απ ντου νους ,ντουν έρουτα μι τα δανκά, κι σώπα
αα δγιούμι τι αα ν’απουγέν’ κι ντ μάνας πάνι ώωτα.
Β- Νε ντ’ μάνα μ’ ,νε ντου Κουσταντή, να δγιούμι τι αα κάνουμ’
να κλείσουμ’ θέλ’ του στόμα μας κι μπγκιά μη ξαναβάνουμ.
Γ- Σα ν-ένι ετς όπους τα λες έετσ-έετσ(ι) αα του πιάσουμ
ντη φτώχια μας κτσα -στααβά κουμάτ ν’απουσκιπάσουμ.
B- Αχ τι μας κάναν κατ’ μιρκοί-,απ’ κυβιρνούν ντη Ιλλάδα
να τώωμι Χμώνα Καλουκαίρ ιλιές κι φασουλάδα.
Γ-Γι’άαυτου σι γείπα Βασιλκή μη δίνς αναφουρά
δγιε να πι-άσουμ ντου κιό χουρίς να παρς δανκά
Β-Κιαα καθόμαστι στου σπίτ κι ντ μάβηη μας αα κλαίμι
σα ν-ένι πλια ντου πόνου μας να μη ντου μιταλέμι.
Γ—Ιγώ αα ν’ανιβώ στου βνο κανέ κατσίκ γούλου κιαα βώω
κι σντου γιαλό καμνιά ψαργιά γιά γούπις, γιά για μουγκιργιά
δε α πιθάνουμ μη νουμίιζ, βάστα γιρά κι μη μανίιζ.
Β-Κάλα ιμείς τα μουγκιργιά στς γάτις δε τα πιτούσαμ ,
κι όπ γήνταν του καλό του ψάρ’ έεκιου μόν’ ανιζντούσαμ;
Γ- Κι-ός φέρν τσι βρουχές κιός κι τς κατιγίδιις,
σα γείμαστι κουμάτ καλά αα τώωμι κι ακίιδις.
Β-Αρχίνιψι απού ταχιά κι πάγινι κι σ’ντ ακκλησιά 
γιατί μι τς παλαβάδις μας τα κάναμ γούλα γίσια 
παντέευουμαστι στς ακκλησιές κι κάνουμ κι βαφτίσια
Β-Σι δίνου δίκιου βρε μπαμπάμ ,έετς γείνι απ τα λες
δε βλεπς κι μεσα σντ ακκλησιά ,σα νάνι καφινές.
Χτες απ πήγα στα βαφτίσια η παπάς μας γείπι γίσια
για σουπάστι βρε πιδγιά γείστι μέσα σντ ακκλησιά
πείτι καμνιά προυσιυχή για του νήπιου ντ ζουή!
Γ-Να, κι χτες ιγώ δε γήρτα γιατί γήσαν μουτρουμέν
απ’ δε γείχις άλλου ούουχου κι τι νάβαζις καμέν!
Κι γινήκαμ άνι- κατ ,κι ακφιργιένταν κατ’ νουμάτ.
Τι του πήγις του πιδί ;
Β-Φανιλούδα κι βαακί.
Γ—Κιαα, τα τμήσ- μη ντέεπισι ,η φτώχεια, γούλ’ μας έπιασι.
Σι κουμάτ να του θμηθείς χρόνια αα νέχουμ τς κατουχής.
Κι άμα γείμαστι καλά κι δε μη μπιρμπλέκισι 
γείμι ιγώ καλό πιδί κιαα θελς κι να πινεύισι.
Β—Κι ιγώ σι λέγου ο,τ μπουλώ απού ταχιά αα κάνου
αα τα σκιφτώ όσα μι λες ,
μα θα χτυπθώ ,θα κλάψου
Κι ό,τ έχου σα παράπουνα, στου χώμα αα τα θάψου.