Σαμοθρακίτικη ντοπιολαλιά (Η Βαγγιλάκους)

Γράφει η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Κάνταν η θγιος μας η Γιώρς όξου, απάν σι μνια μπιζλαέλα κι ανέβηνι η Βγαγγέλς πατούρ κι τουρ γιατί ντου πόνι η κλιατ.
-Τι ένι μπαμπάμ ;
-Τι νάνι η κλιαμ μι πουνεί κι πήγει τιιχάτους μέσα κι έπισι απάν στου κιιβάτ σντ μέσα ντ’ άκιργια κι γείχι κι ντου νουτ να μη μπει η θγια μας μι του φουουκάλ κι σι ντου σιλαντής κανένα δγιο.
Λάλει η μπαμπάς τ’. Βρε ,έλα έλα σιαδώ να σι ξιματιάξου γιατί αα σι γείδι πάλι η θγιας η Κρημασιά και σι τλούμνιασι.

Κατ’ απ άκσι η Βγαγγέλς, ξιτλήχκι μάνι- μάνι κι ξίφκει, πήει του σκαμνί απ’ ντου χαρκόλακα κι ζύγουσι κουντά σντου μπαμπάτ.
Ικιός άρχισι να ξιματιάζ χόντιινι κι κουμάτ ντ λαλιάτ κι έλιγι
-Αγιργιουλαφίνα γέννησι μέσα στου μισουβούνι.
Πάρτου κι κατέβαστου μέσα στου μισουχώρι.
Στάχτη βαστά ,στάχτη ρίχνει κι του κακό του ματ να μη σ’αγγίξει.τφου τφου τφου…
Λάλει γύστια: Αλιξάντιργια, για πιάσι του θυμνιατό παρ κανα δγιο κάρβνα απ’ντη στια ,φερ κι του Κστου του λουλούδ γιατί του πιδί ένι βασκαμένου.
Ικείν τι ντη θελς .
–Κιοο σα νένι βασκαμένου ας κάτς ,λιέτι γούλι μία κι μπδα απού δέντουου σι δέντουου σα ντου μπαντατζή.
-Άιντι σών μου φερ του θυμνιατό.
Καμνια βουλά σάλιψι ικείν, έβαλι κάρβνα κιαμ’πάν έρξι λουλούδ κι κάπνιζι .-Άιντι έλα κουντά να σι θυμνιάσου δε ν έχου τα πουδάργιας να σ’ακλουθώ.Γύρτι η Βγαγγέλς κουντά κι έβαλι τα χέργιατ αμ’πάν απ του θυμνιατό κι κείνταν κι πιτγιένταααν στα μάτγιατ .-Τα γείδις κυρά, απ έν ξιαμένου ,γιάακιου η καμένους γιρμουμπόδσι.Βάλι,μπαμπάμ τα χέργια σ- ξανά αμ’πάν .
-Άιντι μι τα χέργια κι τα χέργια γιατί απ του μπλέξμου ντου ματγιάξαν;
Όντι πήει του πουτήρ κι έπγιανι τα κάρβνα μι ντ μασιά κι τάρχνι μέσα, ικιά κάναν μνια τσάαφ κι παγέναν σντου πάτου. Γύστια ντουν έδινι να πγει κουμάτ νιό , ντουν ένβι κι ντουν έστιλνι να δγει κατά ντου γιαλό.
Έλα- έλα… η Βγαγγέλς -γείχι μαθέμ ακατακαθσιά -δούλιψι στα καΐκια ,στου Διντάατς σι κατ’ έργα, πήγει φαντάρους κι’ απου’κεί κι γύστια βάλτου ίιγαν.Μπαρκάρσι κανένα δγιο χόονια σ’ Ανατουλή κι Δύσ- κι γύστια κουντόκατσι σια ντ Αμιρική κι’εκανι χίλις δλιες.Τι κούρκ έσφαζι,τι ντουβάργια έβαφι,τι αρχιμάγειρας γένκι! Α-που δω ,α-που κει ,τα γύφιι σι λουγαργιασμό κι γύστια απού πουλλά χόονια γύρσι σντ Ιλλάδα να ξαναδγεί τα λιμέργια…
Άμα ντου δγεις ντου Βαγγιλάκου, μουντιρνισμό!
Φουί κσά δαχλίδγια, καδένις, ρουλόι κι μι του κουντουπαντέλουνου, ένι μνια χαρά .Απ ό,τ λέει κουάσκι ντιπ πουλύ όσου να κατασταθεί, μου σήμια απ’ κβιντιάζουμ, ικιός, έδγιου σι χιριτά ,κι λέει ιστουρίις να πιθένς απ’ τα γέλια. Κι παρά,- μι ντουά, γιένα πίν δέκα κιρνά. Κι σαα τύχ χπα κι καμνιάαα … αγιργιόπλαδα.
Ισύ απ του διαβάιζ τσμουδγιά γιατί δε ξέρς τι γέντι ,να μη του μάθ η γυιναίκατ κι ντουν ανοίξ του κιφάλτ σα πάει πίσου κιαα πίν πάπγις
Μη γιλάς άκσι απ’ στου λέγου ,τσμουδγιά!