Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά..

Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά
 
Οι γι’άκσαβουγιές 
 
Ισύ καμένι απ΄δενί γείσι Σαμουθρακίτς αα κάνς κουμμάτ υπουμουνή να μας αντέξις καμπόσις μέις απ’ γείπαμ κι ‘μεις να καταστώωσουμ να γράψουμ ντη γκβέντα μας να θμυθούμι τούτουνου ,κείνουνου γιατί όπους δείχν, σι καμπόσα χόονια δε αα σμαδεύ κάντιμπουτα.
-Φουτνέ, παρ μπαμπάμ ,απού μέσα γιένα αγγειό ν’απουζέψου καμπόσα αβγά. -Τι να φέου μπε!
-Φερ χαανί,νταβαδέλ,τζιτζιούδ ,καμνιά κααβάνα τσιγγένια, ό,τ βίις.
Πήγι μέσα η Φουτνός ,δεν έβιισκι τς ακσαβουγιές κι λάλει.
-Δε τα βίισκου ,πού τ’ αποζεύιτι
-Σήκουσι βρε, του πανί, σια του γιουκ μιργιά ,έεκ τα βαζ η μάνας.
-Αα ,βίικα γιένα χαανί.
-Έλα σιαδώ σντ πόρτα να τ’απουζέψου κι βάλτα απάν στου παναθύρ απ΄ ένι ανοιχτό να παίρν αγία γιατί αα χαλάσ-.
Σι κουμάτ σέμπκι η μάνατ κι ντου λέει:
-Φουτνέ φερ μπαμπάμ τ’αβγά να κάνου μνια γαλατόπτα .
Η Φουτνός ,να μη πεις ,γήνταν καντίρκου πιδί.
Πήι η Παλουγούδα γιένα νταβά, ντουν άλψι μι βούτυου, γύστια έγνιψι ντου Φουτνό να φερ ζάχαρ.Πήγι του πιδί σντου ντουλάπ έβγαλι γιένα τζιέτζιουρ μι του καπάκ απ γείχι μέσα μνια χαρτουσακούλα ζάχαρ κι ντου γύφιι.
Ικείν,πήι γιένα κβαδέλ πλαστικό, γαλάζιου ,έρξι μέσα έξ αβγά ,ντου ζάχαρ τα χτύπσι μι του χτυπτήρ κι έρξι γιένα κατσαρόλ γάλα,αα νι γήνταν καμνιά τρία πουτήργια.
Η Φουτνός γίφιι κι ντ κίινα μι ντου δυάσμου ,βάλαν κι απ έεκ μνιά κουταλιά ,ίιξαν κι γιένα κααβανούδ αλέυιι ως καμνιά φιλτζιάνα για να γεν φλι να μην ένι βαργιά .Σι γιένα μαστααπαδελ απ’ έβαλι απαν σντ μασίνα ,γείχι δγιο κουταλιές βούτυου ,ντουν ΄έρξι κι κιον .
Όσου να γεν η πίτα γύισαν κι στου καβουτστήρ κουμάτ καφέ κι η Φουτνός –μην ακούτι καντιισινάδα γείπι :-μάναου ,ιγώ αα ντουν αλέσου ντου καφέ κι έτιιξι κι γύφιι ντου μύλου κι ντουν άλισι.Ιδώ απ τα λέμι, μέχρι σήμια έετέτγιους ένι καντήρς .
Του ταχιά ζύγουνι καληώρα η Λαμπιργιά η Φουτνός κι η μάνατ δγιαρμίσαν ντ΄απουθήκ.
Η σφίδις κάνταν σντου τόπουτς γείχαν λαδ, μου κι να μη γείχαν δε τσι πειάζαν γιατί γήνταν νταγιακουμένις κι σα τα ανιμίζαν μπόλι κι να τς ακσαβουγιέψ. Δγιο ντααμιτζάνις όμους γήνταν άδγις, του κρασί του κουπανίσαν κι έπιιπι να πλυθούν για του χρον.
Η χαρκότσκα γήθιλι γάνουμα για τα τααχανά κι ντη ξβάλαν σια ντ αυλή να πιάσ- η Γιάννς να ντη παρ.Ικιός θιός σχουρέσντουν γήνταν ντιπ καλός κι βουλκός έβλιπι να μη σι στιναχουέσ- μον να σι ξιπυιτήσ- κι τα πιδγιάτ πουλλοί καλοί νουμάτ βγήκαν.
-Φουτνέ, βγάλι μπαμπάμ κι ντου νταβά για ντ μπακλαβού κι ντου μπακιένιου ντου τζιέτζουρ να τα γανώσουμ γούλα μαζί.
Η Φουτνός τόκανι μέσα, του κατόν, κούπα.
Ό, τ ακσαβουγή χειργιάσνταν ντη πάστιιψι κι ντ έβαλι σντου τόπουτς κι η μάνατ για να ντου φχαριστήςσ- ντου δώκι γιένα κουσιάρ απ έεκια μι ταλουγούδ γιατί τα μάζιυι γήνταν λέει ασμένια κιαα ταχ ως έδια απ κβιντιγιάζουμ.